สักวา..คำหวาน..อันโป้ปด
เป็นดั่งพจน์..มีพิษ..คิดกันไหม
มิชอบฟัง..วาจา..มาจากใจ
ฟังแต่ไซร้..ไร้ค่า..บอกอาลัย
ฟังทุกวัน..คำหวาน..น้ำตาลหยด
พูดจนมด..ขึ้นปาก..แล้วเห็นไหม
ถ้าคำพูด..ที่พูดมา..มาจากใจ
ทำได้ไหม..สักครา..ยังดีเอย
.................................................
(งานกวีอักษรศิลป์รำพันกลอน)
สักวา...คำหวาน...ที่ลวงหลอก
มันช่างตอก...หยอกใจ...เป็นหนักหนา
หลงลมลิ้น...จนเขา...งอกออกมา
หลงจนตา...แทบบอด...ลืมสอดดู
(http://img219.imageshack.us/img219/6201/29sleepinggirlpc2.jpg)
หลงกินหญ้า...แทนข้าว...มานานเนิ่น
หลงลมลิ้น...จนเพลิน...น่าอดสู
หลงเล่ห์ลวง...คำหวาน...น้ำตาพรู
ด้วยไม่จำ..ใส่หู...คำเตือนเอย