-
๑
ได้ยินไหม...เสียงของใคร...คอยเพรียกหา
พ่อแม่จ๋า...อยู่แห่งไหน...ไกลเกินที่
ขายหนูมา...ให้กับเขา...ไม่ปราณี
เขาทุบตี...เหมือนหมูหมา...ไร้เมตตา
๒
เขาใช้งาน...อย่างหนัก...ให้พักน้อย
เขาใช้สอย...อย่างข้าทาส...หนักนักหนา
สะพานลอย...นั่งรอคอย...เศษเงินตรา
ที่ผู้คน...ผ่านไป-มา...ท่านเห็นใจ
๓
ผู้ใจบุญ...ใจกุศล...ทุกๆท่าน
อย่าเดินผ่าน...เฉยๆ...ท่านเห็นไหม
หนูคนนี้...พร้อมกับแก้ว...อีกหนึ่งใบ
รอท่านใส่...เศษเงินอยู่...ทุกนาที
๔
หากวันนี้...หนูได้น้อย...เขาตีแน่
ซ้ำยังแย่...ด่าว่า...น่าบัดสี
เขาเห็นหนู...เพียงแค่ตัว...กาลกิณี
ที่เขานี้...ซื้อมาได้...ด้วยเงินตรา
๕
เพียงสำเนียง...เสียงร่ำไห้...ของเด็กน้อย
ที่เฝ้าคอย...ความหวัง...ดั่งฝันหา
พ่อแม่หนู...ขายหนู...ให้เขามา
หนูเลยขอ...ความเมตตา...ผู้ใจบุญ
-
น้าจะช่วย...อย่างไร...ให้หลุดพ้น
หากน้าดล...บันดาล...ดั่งใจได้
จะช่วยหนู...หลุดพ้น...ทุกข์ทนไป
แต่สิ้นไร้...ศักดิ์ศรี...จะบีทา
หนูยาจก...ขอทาน...ตามคำสั่ง
น้านี้นั่ง..ขายเสียง...ถ้าแดดจ้า
วณิพก...เรียกกัน...ตามศรัทธา
หนูกับน้า...ต่างเพียง...คำเรียกเอย
-
พ่อแม่จ๋า อยู่ที่ไหน ไม่เห็นหน้า
รู้ไหมว่า หนูคิดถึง เหลือเกินที่
มองทางซ้าย ทางขวา ไม่เห็นมี
อยู่ตรงนี้ เพียงลำพัง หนูเดียวดาย
พ่อแม่จ๋า หนูคิดถึง ซึ้งนักหนา
แม้นอนหลับ ยังฝันหา ไม่ห่างหาย
ในห้วงฝัน มีพ่อแม่ ไม่ห่างกาย
เหมือนว่าคล้าย มีท่านอยู่ ทุกราตรี
พ่อแม่จ๋า หนูมี เหมือนเขาไหม
เห็นใครๆ เดินจูงมือ ดูสุขี
แล้วหนูล่ะ มือว่างเปล่า ไม่เห็นมี
หรือหนูนี้ ไร้พ่อแม่ เกิดจากไผ่
คุณพ่อคะ คุณแม่ขา เสียงเจื่อยแจ้ว
ฟังดูแล้ว ช่างไพเราะ ใจหวั่นไหว
แล้วหนูล่ะ พอเกิดมา ไม่เห็นใคร
แล้วจะเรียก เขาคนไหน พ่อแม่ดี
อยากมีพ่อ มีแม่ อย่างเขาบ้าง
หนูต้องทน ความอ้างว้าง บนโลกนี้
เขามีพ่อ มีแม่ หนูไม่มี
ใครปราณี เป็นพ่อแม่ ให้เมตตา
-
สวัสดีค่ะ
ยินสำเนียง เสียงกลอน ดั่งฟอนไฟ
มาเผาใจ ในอุรา ข้าให้ช้ำ
เสียงเล็กๆ เด็กร้อง ก้องเนื้อคำ
ยลยินนำ จำตรา มิลาเลือน
เสียงน้อยๆ ลอยลม ผสมสาร
เหมือนเล่าขาน ผ่านปรอย รอยน้ำเปื้อน
แผล-ช้ำฟก ตกเกอะ เฟอะร่างเกลื่อน
คงย้ำเตือน ใจเจ้า ให้เศร้าตรม
นั่งริมทาง ร่างเล็ก ของเด็กน้อย
เพื่อรอคอย เพียงเกล็ด เศษเงิมสม
รอผู้ใหญ่ ใจบุญ หนุนน้ำ-นม
ขอแค่เหรียญ กลมๆ ให้ชมเชย
ภาพวาด
p29
-
สวัสดีครับท่านเทพทั้งหลาย ขอแจม ติได้แต่ห้ามชม (ไม่มีใครชมหรอก)
น้ำตาเอ่อล้น รินไหล แล้วเจ้า
พลัดถิ่นจากมาไกล พี่น้อง
สุดแสนเหนื่อยจับใจ แรงอ่อน
ปากกู่ตะโกนร้อง กู่ก้อง กำศรวล
มหาซัง
-
หยาดน้ำตาที่รินไหลใส่ลงแก้ว
คงไม่แคล้วเคราะห์กรรมทำเราสิ้น
ทุกหยาดหยดที่รดหลั่งร่วงสู่ดิน
เหมือนชีวินของเด็กน้อยคอยเงินตรา...
ได้โปรดเถอะผู้ใจบุญหนุนกุศล
อย่าเพียงทนมองผ่านเฉยๆหนา
ท่านก็เห็นหนูเด็กน้อยคอยความเมตตา
ไม่กี่บาทหรือกท่านขา...โปรดเห็นใจ
-
ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ ดุจผ้าขาว
ผ่านเรื่องราว เลวร้าย ใครเล่าเห็น
อยู่โดดเดี่ยว เดียวดาย แสนลำเค็ญ
ผู้พบเห็น เวทนา ระคนเหยียดหยัน
ถูกทอดทิ้ง ไร้คน มาแลเหลียว
ถูกทอดทิ้ง อยู่คนเดียว ไร้ความฝัน
เดินก้าวไป ไร้จุดหมาย ไปวัน-วัน
ทางความฝัน มืดสนิท ไร้แสงทอง
อยู่ที่ไหน พ่อแม่ และญาติมิตร
เพื่อนสนิท มิตรรัก ยังลอยล่อง
อนาคต อยู่ไหน ได้แค่มอง
เสียงที่ร้อง ก้องใจ ในทางตัน
เดินเตร็ดเตร่ ไร้ที่ ซึ่งจุดหมาย
พ่ออยู่ไหน แม่หนู ที่เคยฝัน
เกิดมาไร้ คนเหลียวแล ใส่ใจกัน
เกิดมาไร้ ความฝัน ไร้จุดยืน
จะมีไหม ได้เดิน บนทางฝัน
มีสักวัน บ้างไหม ในยามตื่น
ได้พบเห็น แสงทอง ได้หยัดยืน
บนดินผืน เดียวกัน อย่างเท่าเทียม
มั่วไป p30
-
คงเป็นฉันเองที่ผิด
ความลับที่ปิดไม่มิด ริดรอนใจเขา
ความจริงเปิดเผยกระทบ...เรื่องของเรา
ฉันก็ได้แต่เฝ้า...ถอนหายใจ
อย่าคิดมากได้ไหม
มันไม่มีอะไรทั้งนั้น
ก็แค่เรื่องที่เคยฝันไปวันวัน
เรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้....ไม่มีวันเป็นจริง