๐๐๐วอนสวรรค์๐๐๐
เพราะสวรรค์บันดลให้ทนทุกข์
ปั้นหน้าสุขปลุกปลอบแต่ลอบช้ำ
เผชิญโลกด้วยใจไหม้ระกำ
สู้โลกดำยามมืดอย่างยืดยาว
เบื่อเห็นหน้าค่าตาหมดหล้าโลก
ซึมและโศกกัดเซาะกะเทาะร้าว
น้ำตาไหลรินรดหยาดหยดกราว
เหมอมองดาวเช้าค่ำสุดกล้ำกลืน
ชลหลั่งไหลเปียกหมอนแต่ตอนที่
เขาหลบลี้หนีหายกับชายอื่น
ทิ้งห้องหอรอรับไม่กลับคืน
หมดแรงยืนหยัดสู้ใช่หูเบา
เป็นโลกมืดของใจเมื่อไร้ค่า
เป็นเวลาเหงาใจเมื่อไร้เขา
เป็นอารมณ์อาลัยเมื่อไร้เงา
เป็นความเศร้าเสียใจเมื่อไร้เธอ
เป็นยอดฝันบันดาลให้ฉันสุข
ใช่สนุกครั้งคราวเพียงเจ้าเผลอ
อยากจะเผยเอ่ยย้ำหากซ้ำเจอ
พร่ำรักเธอรักจริง....นะมิ่งมล
วอนสวรรค์บันดาลเมื่อผ่านค่ำ
โปรดน้อมนำเขากลับอย่าสับสน
เหมือนหลับตื่นลืมตาเห็นหน้าตน
อยู่ด้วยกันสองคน...ขอบนบาน