รวมกลอนเพราะๆ

ฟ้าขีดให้...ได้พบ...ประสบพักตร์
เกิดความรัก...เริงรื่น...ชื่นสุขสันต์
แต่ฟ้าลืม...ขีดให้...ได้คู่กัน
จึงพลิกผัน...ฝันมลาย...พ่ายชะตา

ระหว่างเรา...เผาเถิด...หยุดเกิดก่อ
สิ้นสิ่งทอ...ถักถึง...คะนึงหา
เลือนให้สิ้น...คำมั่น...คำสัญญา
คิดเสียว่า...ไม่เคย...เชยชื่นกัน

อย่าฝืนเลย...อย่าฝืน...ยืนข้างดิน
เร่งทำใจ...ให้ชิน...สิ้นหุนหัน
เมื่อรักเรา...มันไร้...ในสำคัญ
จะดึงดัน...รั้นสู้...อยู่ไปไย

เลือกหน้าที่...ทิ้งดิน...ที่สิ้นท่า
จะเหมาะกว่า...กอดดิน...ที่สิ้นไร้
ขอดินอยู่...อย่างดิน...ที่สิ้นใคร
มิอาจหวง...ดาวไว้...ให้เปื้อนดิน

ตอนนี้...ตอนนั้น...มันต่างกัน
อย่าฝัน...ว่ามัน...จะเหมือนเก่า
ตอนนั้น...ฉันอาจ...จะมัวเมา
โง่เง่า...เฝ้ารัก...ภักดิ์ซาตาน

ตอนนี้...ตื่นรู้...เริ่มดูออก
จึงบ่ง...หนามหยอก...ลอกฝันหวาน
เลิกหลง...ปลงวิ่น...สิ้นจากมาน
ปล่อยเป็น...ตำนาน...เคยผลาญใจ

รักเธอเพียง...ลำพัง...นั่งขมขื่น
ครองสะอื้น...ดื่นช้ำ...ระร่ำหา
เป็นได้เพียง...ผู้อยู่...นอกสายตา
รักจึงไร้...ราคา...ล้าเต็มที

จำตัดใจ...ไม่สน...ทนไม่นาน
ใจยังร่าน...เร่รัก...หักศักดิ์ศรี
รักเป็นกอบ...ตอบเพียงกำ...ก็ไม่มี
ยังโง่รัก...ภักดี...พลีแค่เธอ

คงต้องทน...ซ้นทรวง...จนโทรมทรุด
วิญญาณหลุด...จากกาย...คลายเสนอ
ขอเกิดใหม่...ไม่พบ...ไม่เจอะเจอ
ให้ใจเผลอ...ชาติเดียว...สิ้นเกี่ยวพัน

ฉันคุกเข่า...อ้อนวอน...ให้หวนกลับ
เธอยังดับ...พับหวัง...ฝังหรรษา
หลั่งความช้ำ...พร่ำวอน...อ้อนอุรา
เธอยังสา...สะใจ...สาในทรวง

วันนี้พลิก...พลีภักดิ์...รักเหลือหลาย
มาแจกจ่าย...จำนรรจ์...รำพันห่วง
ลืมความทราม...ยามร้าย...หมายมาลวง
ให้ตกบ่วง...ห้วงโหด...โหมดคนพาล

คงไม่งั่ง...นั่งเชื่อง...เรื่องร้อยเล่ห์
คงไม่เขว...ใจใฝ่...ในรักหวาน
เมื่อเนื้อใน...ไม่แน่...แท้เป็นมาร
คงไม่คลาน...คุกเข่า...อย่างเก่าเคย