« ตอบกลับ #9 เมื่อ: พฤศจิกายน 08, 2008, 01:45:10 pm »
ครวญตาม วัน เดือน ฤดู ปี
๔๗ วันอาทิตย์นิทร์นอนแนบ เคยอิงแอบแทบอกชาย
ทิพากรซ่อนนางสาย สุดสวาทพี่นี้ฤาไฉน ฯ
อาทิตย์นิทร์แนบน้อง โฉมฉาย
อิงแอบแทบทรวงชาย ริกรี้
ทิพากรซ่อนนางสาย สมรมิ่ง
แสนสุดสวาทพี่นี้ แนบเนื้อชมโฉม ฯ
๔๘ วันจันทร์พันกันอยู่ เจ้าโฉมตรูคู่เคียงหมอน
ยามจันทร์เกลือกจันทร พาซ่อนไว้ให้เรียมศัลย์ ฯ
จันทรกรพาดน้อง แนบนอน
เคยคู่เคียงเรียงหมอน แนบข้าง
ยามจันทร์เกลือกจันทร โลมล่อ
พาซ่อนไว้ให้ร้าง เริศน้องนานวัน ฯ
๔๙ ครั้นถึงวันอังคาร เรียมรำคาญพลางพลุ่งไป
อังคารรำคาญใจ ฤาซ่อนไว้ให้เรียมตอม ฯ
วันอังคารเริศร้าง อรไกล
เรียมร่ำรำคาญไป เพื่อน้อง
อังคารรำคาญใจ เรียมรอด
ฤาซ่อนไว้ในห้อง ฟากฟ้าเมืองแมน ฯ
๕๐ วันพุธเดินพุธคุ้ม นางอุ่นอุ้มคลุมนอนใน
พระพุธยุดนางไป ลักลอบชมสมพาสฤา ฯ
วันพุธพุธพร่ำคุ้ม ฤาไกล
นางย่อมคลุมนอนใน อุ่นอุ้ม
พระพุธยุดนางไป สมพาส
เกรงเกลือกอายคนกลุ้ม ซ่อนน้องโฉมฉาย ฯ
๕๑ วันพระหัสกำหนัดนาง บห่างครึ่งกึ่งนิ้วมือ
พระหัตถ์ยื่นมือถือ ข้อมืออรช้อนชมไฉน ฯ
วันพระหัสกำหนัดน้อง คราวครือ
บ่ห่างหว่างนิ้วมือ กิ่งก้อย
พระหัตถ์ยื่นมือถือ เมียมิ่ง
ชมชื่นอื่นอรสร้อย นิ่มเนื้อไปไฉน ฯ
๕๒ วันศุกร์รสสมพาส เจ้าสุดสวาทอาจเสมอใจ
วันศุกร์จะสุขไฉน ด้วยไกลข้างร้างแรมสมร ฯ
วันศุกร์สมพาสน้อง นอนใน
สุดสวาทขาดกลางใจ แอบอ้าง
วันศุกร์จะสุขไฉน ทนเทวษ
ด้วยมีใจเริศร้าง ห่างน้องแรมศรี ฯ
๕๓ วันเสาร์เดือนคุมรอด เจ้างามสอดกอดถนัดมือ
เสาร์พักตร์รักนางฤา เสาร์ซ่อนไว้ในเรือนเสาร์ ฯ
วันเสาร์กุมเจ้ารอด คลึงครือ
งามสอดกอดถนัดมือ กลิ่นใกล้
เสาร์พักตร์รักนางฤา เสาร์ซ่อน
เมียมิ่งพี่นี้ไว้ แห่งห้องพิมานเสาร์ ฯ
๕๔ สงสารร่ำรักกัน ถ้วนเจ็ดวันอันใจชาย
รักเมียเสียตัวตาย สายสุดใจไม่เห็นเลย ฯ
สงสารร่ำรักเจ้า โฉมฉาย
ถ้วนเจ็ดวันใจชาย ชื่นชี้
รักเมียเสียตัวตาย ดีกว่า
สายสุดสวาทที่นี้ ห่อนได้เห็นเลย ฯ
๕๕ เดือนห้าอ่าโฉมงาม การออกสนามตามพี่ไคล
สงกรานต์การบุญไป ไหว้พระเจ้าเข้าบิณฑ์ถวาย ฯ
เดือนห้าอ่ารูปล้ำ โฉมฉาย
การออกสนามเหลือหลาย หลากเหล้น
สงกรานต์การบุญผาย ตามพี่
พระพุทธรูปฤาเว้น แต่งเข้าบิณฑ์ถวาย ฯ
๕๖ เดือนหกสรกฝนสวรรค์ จรดนังคัลตามพิธี
แรกนาเข้าธรณี พี่ดูเจ้าเปล่าใจหาย ฯ
เดือนหกตกครั่นครื้น ฝนสวรรค์
พิธีจรดนังคัล ก่อเกล้า
แรกนาจอมไอศวรรย์ กรุงเทพ
พี่แลบเห็นเจ้า เปล่าแล้วใจหาย ฯ
๕๗ เดือนเชฐเจ็ดค่ำแล้ว พี่ยิ่งแคล้วแก้วกัลยา
ร่างระทวยสวยโสภา พี่ว้าวุ่นขุ่นอารมณ์ ฯ
เดือนเชฐเจ็ดค่ำแล้ว อกอา
เรียมเร่งไกลกัลยา ขาดพร้อง
รูปน้อยสร้อยโสภา วรภาคย์
ใจพี่วุ่นขุ่นข้อง ขัดแค้นอารมณ์ ฯ
๕๘ เดือนแปดเจ้าพี่คลา เข้าพระวษาสังฆาราม
พรั่งพร้อมเจ้าย่อมตาม ไปด้วยพี่สีฟันถวาย ฯ
เดือนแปดพุทธบุตรเข้า พระวษา
ทายกมีศรัทธา ต่างเต้า
โฉมงามตามเรียมคลา นบนอบ
เมี่ยงหมี่สีฟันเข้า ธูปน้อมเทียนถวาย ฯ
๕๙ เดือนเก้าเข้าค่ำหนึ่ง พี่รำพึงถึงเทวี
หลับนอนบห่อนมี สิ่งซึ่งสุขทุกข์คอยนาง ฯ
สาวนดลมาศร้อน รนหา
เรียมรำพึงชายา แหบไห้
หลับนอนห่อนสบายอา รมณ์รอด
สุขบ่มีแต่ได้ โศกสร้อยคอยศรี ฯ
๖๐ เดือนสิบเจ้าสร้อยสวาท พิธีราชตามโบราณ
ช้างม้าอ่าสระสนาน ผัดพานไล่ไม่เห็นอรฯ
ภัทรบทดลมาศแล้ว สงสาร
สารทพิธีโบราณ ห่อนเว้น
ช้างม้าอ่าสระสนาน วรรูป
เขาผัดพานไล่เหล้น ไป่ได้เห็นอร ฯ
๖๑ เดือนสิบเบ็ดเสร็จสำแดง เรือกิ่งแข่งตามพิธี
พายงามตามชลธี พี่แลเจ้าเปล่าเป็นดาย ฯ
อาสุชดลมาศแคว้น กรุงไกร
เรือกิ่งกระพรหมไชย ชื่นสู้
กิ่งไกรสรจักรไคล เทียบเท่า
ทองอร่ามงามแข่งชู้ พี่นี้คนเดียว ฯ
๖๒ เดือนสิบสองถ่องแถวโคม แสงสว่างโพยมโสมนัสา
เรืองรุ่งกรุงอยุธยา วันทาแล้วแก้วไป่เห็น ฯ
กติกมาศก้อง แถวโคม
แสงสว่างแลลอยโพยม ผ่องแผ้ว
อยุธยาเปรียบแสงโสม ใสส่อง
ชมชื่นวันทาแล้ว นิ่มน้องฤาเห็น ฯ
๖๓ เดือนอ้ายผายกรุงท้าว พิธีว่าวกล่าวกลแสดง
เดือนนี้พิธีแคลง กลุ้มท้องฟ้าคลาอรไกล ฯ
มฤคเศียรดลมาศเกล้า ลมแรง
ว่าวง่าวพิธีแสดง แหล่งหล้า
เรียกชื่อพิธีแขลง โดยที่
สาวส่งขึ้นลอยฟ้า ร่ายร้องคนึงสาว ฯ
๖๔ เดือนยี่เจ้าพี่เอ๋ย เจ้าย่อมเคยตามพี่ชาย
ดูรำยัมพวาย พิธีท่านผ่านอยุธยา ฯ
บุศมาศตามพี่ด้วย เดือนฉาย
อรอ่าพี่รัมพรายกาย ดวงหน้า
ดิรำปาวายสบาย ดูเลิศ
พิธีท่านผ่านฟ้า ครอบแคว้นแดนดิน ฯ
๖๕ เดือนสามเคยตามพี่ ดูพิธีธานย์เทาะห์แสดง
เผาเข้าเจ้างามแฝง พงศ์พวกพ้องน้องคอยดู ฯ
มาฆมาศอาจเปล่งถ้อย เรียมแคลง
ธานย์เทาะห์พิธีแสดง บอกเบื้อง
เผาเข้าเจ้าเคยแฝง พงศ์พวก
โนนาดยุรยาตรเยื้อง ย่างหน้าเอ็นดู ฯ
๖๖ เดือนสี่พิธีตรุษ เจ้างามสุดผุดผาดดี
ชำระพระชินศรี หมดผงเผ่าเข้าบิณฑ์ถวาย ฯ
การบุญผคุณมาศน้อง นารี
ขาวสุดผุดผาดดี ส่องแก้ว
ชำระสระสรงสี พุทธรูป
ผงเผ่าเท่าหมดแล้ว แต่งเข้าบิณฑ์ถวาย ฯ
๖๗ สงสารเรียมคลาศน้อง สิบสองเดือนเลื่อนครบปี
รัญจวนครวญหาศรี สุดสวาทพี่นี้อยู่ไหน ฯ
สงสารเรียมคลาศแคล้ว สตรี
สิบสองเดือนเลื่อนครบปี ขวบเข้า
รัญจวนครวญหาศรี แสนสวาท
โออกว่านวลเจ้า พี่นี้เป็นไฉน ฯ
๖๘ ฤดูรูคิมหันต์ สาวโฉมสวรรค์พี่สูญหาย
ร้อนรนสกนธ์กาย ชายนั่งนอนห่อนฤาเย็น ฯ
ฤดูสุริยเดชร้อน โลกา
โฉมสวรรค์พรรณโสภา พี่แคล้ว
เรียมร้อนอรกายา ชลแช่
นอนนั่งคลั่งคลึงแก้ว ก่ายรื้อฤาเย็น ฯ
๖๙ ฤดูรูวัสสันต์ เนื้อนวลจันทร์พัญเอิญสูญ
ไม่สุขทุกอาดูร พูลเพิ่มคร่ำน้ำตาฝน ฯ
ฤดูสารทพร้อม พรรสันต์
นึกเนื่องเนื้อนวลจันทร์ พี่เหล้า
ไม่สุขทุกข์เนืองนันต์ นองเนตร
พูลเพิ่มเติมทุกข์เร้า คร่ำน้ำตาฝน ฯ
๗๐ ฤดูรูเหมันต์ เนื้อกลิ่นจันทน์อันหอมรวย
น้ำค้างว่างลมชวย ด้วยไกลสมรที่นอนเย็น ฯ
ฤดูวู้ว่าวห้อง หาวบน
เกรี้ยงกลิ่นจันทน์นฤมล เฟื่องฟุ้ง
น้ำค้างว่างลมทน ฤารอด
ใครจะกอดค่ำหรุ้ง อุ่นเนื้อเสมอสมร ฯ
๗๑ สงสารรักนางงาม สามฤดูอยู่โหยหา
รูปเอี่ยมของเรียมอา คลาคลาศเจ้าเศร้าอกกรม ฯ
สงสารการพรากแก้ว หัทยา
สามฤดูโหยหา คู่เคล้า
สนิทเรียมเอี่ยมเอกา ยายิ่ง
สุดสวาทคลาศคลาเจ้า อกว้างเกรียมกรม ฯ
๗๒ ปีชวดชวดเชยชา โฉมหลากหล้าน่าเอ็นดู
ปีชวดเป็นชื่อหนู เพื่อเรียมร้างอ้างกาลปี ฯ
อุนทรงทรงเทวษด้วย ตราตรู
โฉมชื่นน่าเอ็นดู ด่วนร้าง
ปีชวดชื่อแห่งหนู โดยคลา ?
เพื่อเจ้าไคลเรียมอ้าง ถี่ถ้วนกาลปี ฯ
๗๓ ปีฉลูรู้ชื่อโค เจ้าโฉมโอ่โสภาพร
ใจพี่นี้อักอร เจ้าเพื่อนนอนห่อนเห็นเลย ฯ
พฤศภำจำเรียกรู้ ทังมวล
โฉมโอ่โสภาควร คู่เคล้า
ใจพี่เร่งอักอ่วน ทรงเทวษ
พรากเพื่อนนอนสมรเจ้า ห่อนได้เห็นเรียม ฯ
๗๔ ปีขาลว่าชื่อเสือ นางอุ่นเนื้อเรื่อขาวเหลือง
คนระบือฦาทั่วเมือง โฉมเจ้างามทรามเชยหาย ฯ
พยัคเฆนทรชื่อถั้ว ทังเมือง
สมรรูปเรื่อขาวเหลือง หลากเหล้า
ฝูงคนเล่าฦาเนือง ในโลก
เขาว่างามนักเจ้า พี่นี้มาหาย ฯ
๗๕ ปีเถาะจำเพาะกระต่าย เคราะห์พี่ร้ายเจ้าหายไป
เทียวหาลาแห่งใด ใจเรียมฝ่อบเห็นนาง ฯ
สสานาเมศอ้าง อรไคล
เคราะห์พี่ร้ายนางไกล โศกสร้อย
เรียมเดียวเที่ยวแดนใด ดูทั่ว
ใจพี่เท่าหิ่งห้อย ฝ่อแล้วอรเอย ฯ
๗๖ ปีมะโรงชื่อนาคราช สายสุดสวาทคลาศไกลตา
เร่งคิดอนิจจา โอ้น้องรักจักเป็นไฉน ฯ
พรรสันต์ผันเนตรน้อง ไกลตา
ชลเนตรนองไนยนา หยดย้อย
เร่งคิดอนิจจา ในโลก
โอ้นุชคลาศคล้อย ป่านฉนี้เป็นไฉน ฯ
๗๗ ปีมะเสงเลงชื่องู เจ้าตาตรูอยู่ทิศใด
เทพาพาน้องไป ชมสู่สองห้องฟ้าฤา ฯ
วัสสนะนาเมศเจ้า มาไกล
ตาตรูอยู่ทิศใด นิ่มน้อง
เทวาพานางไป นิทร์แนบ
สมสู่ชมในห้อง ฟากฟ้าสวรรค์ฤา ฯ
๗๘ ปีมะเมียเสียเมียรัก พี่รักน้องจักษุเทียม
กรรมใดไล่ทันเรียม หรือปีมาพานางเหิร ฯ
มะเมียเมียมิ่งแคล้ว อกเรียม
พี่รักจักษุเทียม เท่าแท้
กรรมใดไล่ทันเรียม ลักลอบ
ปีมิ่งม้าพาแว้ วากเว้หาหาย ฯ
๗๙ ปีมะแมแต่จากเจ้า บกินเข้าเช้าราตรี
สัมกินไม่ยินดี ครองชีพไว้ใคร่เห็นนาง ฯ
ปีอัชพลัดหนุ่มน้อย สาวศรี
โภชน์บ่กินเป็นปี เนิ่นช้า
สัมกินบ่ยินดี ปานโภชน์
ครองชีพเรียมไว้ถ้า ใคร่ได้เห็นนาง ฯ
๘๐ ปีวอกออกใหม่แล้ว พี่เร่งแคล้วดวงสมร
ปีวอกชื่อวานร เจ้าเพื่อนร้อนเรียมหายไป ฯ
พรรษาพาลิศเจ้า จำจร
เรียมเร่งไกลดวงสมร ขาดเคล้า
ปีวอกชื่อพานร นับเนื่อง
นางเพื่อนร้อนเรียมเจ้า พี่นี้หายไปฯ
๘๑ ปีระกาคลาคลาศเจ้า พี่สร้อยเศร้าแหบโหยหา
โฉมเฉลาเจ้าพี่อา อ่อนอาไลยใคร่ตรอมตาย ฯ
กุกกุฏสุดเสน่ห์เจ้า ไกลตา
เศร้าสร้อยหิวโหยหา ร่ำร้อง
โฉมเฉลาเจ้าพี่อา อรเอี่ยม
อ่อนฤไทยแล้วน้อง ใคร่กลั้นใจตาย ฯ
๘๒ ปีจอร่อแร่นัก อกหอกสลักจักจำตาย
ครวญนักรักโฉมฉาย พี่ชายห่างร้างแรมศรี ฯ
คิดทุกข์กุกกุระได้ ปีปลาย
ทรงหอกสลักจำตาย เกือบใกล้
ครวญนักรักโฉมฉาย เฉลิมรูป
กรรมก่อนตามทันให้ เริศร้างแรมสมร ฯ
๘๓ ปีกุญครุ่นอ้างว้าง เรียมไกลข้างห่างเทพี
ศรีสวัสดิ์ไปจงดี อย่ามีไข้ให้สำราญ ฯ
ปีกุญสุกเรศแคล้ว คลาศรี
เรียมห่างร้างเทพี ค่ำเช้า
ศรีสวัสดิ์อยู่จงดี สุขภาพ
หายโรคโพยไภยเจ้า สุขล้ำสำราญ ฯ
๘๔ สงสารการโหยไห้ นางไกลจรอรนาร
ร่ำร้องสิบสองปี พี่เร่งแคล้วแก้วกัลยา ฯ
สงสารการแหบไห้ แสนทวี
หายห่างอรนารี ฝ่ายเฝ้า
ร่ำร้องสิบสองปี ฤาเหนื่อย
กรรมพี่เร่งแคล้วเจ้า แก่นแก้วกัลยา ฯ ที่มาจาก
http://www.geocities.com/thailiterature/nrts3.htm
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 08, 2008, 01:51:03 pm โดย ดินหญ้ากาช้ำ »