พึ่งสมัครสมาชิคสดๆร้อนๆครับ ฝากตัวด้วยครับ

ไม่รู้จะเริ่มอธิบายยังไง ผมไม่ค่อยถนัดคำคล้องหรืออะไรเท่าไรครับ
แล้วเมื่อปีก่อนไปอ่านหนังสือของเพื่อน "ไม่มีหญิงสาวในบทกวี" ของซะการีย์ยา อมตยา
ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าเค้าเรียก อะไร กลอนเปล่า? แต่หลังจากนั้นพอมีเวลาว่างก็จะนั้งแต่งเล่นๆ
แต่เห็นในเว็ปมีแต่กลอนที่มีคำสัมผัส ก็เลยไม่กล้าโพส มาขอคำแนะนำก่อนอะครับ
-เดียวผมจะยกตัวอย่างที่ผมแต่ง อยากทราบว่าเค้าเรียกอะไร แล้วเข้าข่ายกลอนหรือกวีของเว็ปนี้รึปล่าวครับ
-แล้วถ้าจะโพสควรโพสหัวข้อไหนหรอครับ________________________________________________________
บางสิ่ง
อาจจะมีบางคำที่เชกสเปียร์ลืมเขียนในกวี
อาจจะมีบางตัวแปรที่ปัสกาลลืมใส่ในสมการ
อาจจะมีบางสีที่แวนโก๊ะลืมเติมลงไปในภาพ
อาจจะมีบางตัวโน๊ตที่บีโธเฟนลืมระพันธ์ในคอนแชร์โต
........
อาจจะมีบางสิ่งที่พระเจ้าลืมใส่มาในหัวข้า...
ปล.แรงบันดาลใจจากกวี อะไรสักอย่าง ของ ซะการีย์ยา
________________________________________________________
(เพลงช่วยบิ้วอารม =v =")
ชุดเดสสีขาวพร้อมหมวกปีกกว้าง...ท่ามกลางผืนฟ้าในฤดูร้อน
ผมนั้งมองชายผู้หนึ่งผ่านหน้าต่างสีเทา
เค้าละทิ้งนามอันภาคภูมิ ละทิ้งดาบอันหวงแหน
ประกาศกล้าวสาบาน "จะรอเธอ..."
...แสงแดดแผดเผาผิวหนังแห้งติดกระดูก
พายุฝนบ้าคลั้งจู่โจมด้วยโรคร้าย
สายลมเย็นเยือกกลีดแทงตามผิวหนัง
ซ้ำกาลเวลาตอกย้ำสุดแรงด้วยความชรา
...ชายผู้เคยอกผายเหลือเพียงความชราที่อิดโรย
ผิวหนังหยาบกร้านไม่ต่างจากหินโสโครก
เส้นผมแห้งกรอบชะโลมด้วยสีขาวขุ่น
ดวงตาหม่นหมองปกคุมด้วยเมฆหมอก
...ท่ามกลางผืนฟ้าในฤดูร้อน
เด็กสาวผู้อ่อนวัยในชุดเดสสีขาวพร้อมหมวกปีกกว้าง
กล่าวทักชายชราพร้อมยิ้มอย่างเขิลอาย
ทั้งสองจูงมือกันเดินตรงมาเปิดหน้าต่างสีเทา
.................
" จิตใจข้า... ข้าพบความหวังแล้วน่ะ "
_____________________________________________
รบกวนชี้แนะด้วยครับ (_ _