หัวข้อ: ลิเกคณะเฉลิมชัย มาลัยนาค เรื่อง สี่ทหารเสือ

[ดินหญ้ากาช้ำ]

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=782THQM60yg" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=782THQM60yg</a>

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=1SOyhOURSsQ" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=1SOyhOURSsQ</a>

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=_qVhWnVR7gs" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=_qVhWnVR7gs</a>

"พ่อขุนผาเมือง
ข้าพเจ้าสิงขรมหาเทวี
มิใช่ผู้ผิดแม้แต่น้อย
บ้านเมืองใคร ใครก็รัก
บ้านเืมืองใคร ใครก็ห่วง
พระองค์หวงลูกหลานของพระเองค์
หม่อมฉันก็ย่อมจะหวงลูกหลานของหม่อมฉัน
แล้วหม่อมฉันนั่นผิดด้วยหรือ

ยามนี้ เปรียบเสมือนว่าเมีย กำลังจะสิ้นด้วยลมหายใจ
ก่อนที่เมียจะตาย หากชาติหน้ามีจริง
เมียขออธิษฐานให้ได้เกิดมา เป็นเกือกทองรองพระบาทของท่านทุกๆชาติไป
ชาตินี้เมียบุญน้อยนัก คงไม่สามารถจะได้อยู่ เป็นคู่บุญบารมีของท่านได้
เมียกำลังจะสิ้นด้วยลมหายใจ
เมียอยากจะขอ ขอน้ำตาสักหยด เพื่อเป็นทูตพิศวาสในภพหน้า
ผัวข้า...จะหันมามองหน้าเมีย เป็นครั้งสุดท้ายไม่ได้เชียวหรือ...ได้โปรดเถิด
พ่อ..ขุน...ผา...เมือง"

[ดินหญ้ากาช้ำ]

ดูลิเกแล้วนำมาแต่งกลอน โดยดินหญ้ากาช้ำ eat
องค์สิงขร เทวี นางนี้หนอ
ถูกเชือดคอ เพราะไม่ซื่อ ถือสัตย์ไม่
นางกล่าวว่า อันบ้านเมือง ของผู้ใด
กษัตริย์ย่อม พลีได้ เพื่อประชา

เมื่อพระร่วง ผัวรัก ของนางเจ้า
เคยแนบเนา เคล้าคลุก สุขนักหนา
คิดแข็งเมือง เรืองอำนาจ ต่อบิดา
คิดเข่นฆ่า ไพร่ฟ้า นครทม

บ้านเมืองใคร ใครก็รัก ผิดหลักหรือ
จะไว้ชื่อ สิงขร ก่อนขื่นขม
เมื่อคู่ชิด คิดตัดรัก หักอารมณ์
มาทับถม ลับหลัง ไม่ยั่งยืน

ผัวจับได้ ว่าเมีย เป็นไส้ศึก
จิตรสำนึก ของกษัตริย์ ต้องตรัสฝืน
เมียไม่คิด ว่าผัว ผู้หยัดยืน
จะหยิบยื่น ความตาย ให้กับเมีย

ยามนี้เปรียบ เหมือนจะสิ้น อัสสาสะ
คงต้องละ ร่างไป ให้ไกลเสีย
ก่อนจะจาก ผัวจ๋า มองหน้าเมีย
เพราะอ่อนเพลีย เหลือเกินแล้ว ภัสดา

เมียขอตั้ง ดวงจิต อธิษฐาน
ให้วิญญาณ ไปเกิด ในภพหน้า
ขอให้เมีย เป็นเกือกทอง รองบาทา
ของขุนผา พระร่วงเจ้า ทุกชาติไป

โอ้ชาตินี้ เมียคง บุญน้อยนัก
มิอาจอยู่ เป็นคู่รัก กับผัวได้
พระร่วงเจ้า ทำเพื่อ สุโขทัย
สิงขรไซร้ ก็ตายได้ เพื่อธานี

ถ้าพูดถึง หนึ่งใน น้ำใจน้อง
มันร่ำร้อง รักมั่น ไม่ผันหนี
น้องทำไป ก็เพราะรัก และภักดี
เพราะน้องมี เกียรติกษัตริย์ คอยตัดรอน

โอ้พ่อขุน ผาเมือง ของเมียแก้ว
ทรงสิ้นแล้ว ความเอ็นดู เป็นคู่หมอน
พระร่วงเจ้า เคยให้ ไม่อาทร
องค์สิงขร สุดสะท้อน อ่อนวจี

พระเนตรมืด หม่นมัว ผัวยังไม่
หันหน้ามา อาลัย ไฉนนี่
ขุนผาเมือง เรืองรุ่ง มุ่งแต่พลี
ดวงฤดี จึงไม่เหลือ เผื่อน้องยา

ขอนอนตาย ใต้แทบ ฝ่าพระบาท
สิ้นชีวาตม์ ขาดใจ ไปภพหน้า
ขอสนอง รองรับ พระบัญชา
เป็นทาสา ภัสดา ทุกราตรี

ขอเพียงหยด นัยนา พาไปภพ
หลังร่างกลบ ธรณิน สิ้นเป็นผี
นัยนา อาทร ร้อนฤดี
เป็นสิ่งที่ ผูกพัน ทุกวันคืน

องค์สิงขร ร่ำร้อง หม่นหมองไหม้
ขุนผาเมือง ก็ไม่ ได้หยิบยื่น
คำร้องขอ รอให้รัก ได้กลับคืน
พระทรงฝืน ขืนใจ ไม่หันมอง

องค์เทวี สิงขร ผู้พลัดพราก
นางต้องจาก เคหา พาหม่นหมอง
มาพลีกาย ถวายตัว ให้ผัวครอง
หวังปรองดอง สองเมือง ให้ร่มเย็น

เพราะต้องเลือก บ้านเมือง นั้นเป็นหลัก
ทิ้งความรัก ลุ่มหลง ไม่ลงเล่น
พระร่วงเจ้า ก็ต้องทำ เพราะจำเป็น
ต่างซ่อนเร้น หัวใจรัก เพื่อบ้านเมือง

[ดินหญ้ากาช้ำ]

ดูลิเกแล้วนำมาแต่งกลอน โดยดินหญ้ากาช้ำ loves
ขอเดชะ...บัดนี้...พวกข้าศึก
มันรู้ลึก...เรื่องลับ...เราจึงพ่าย
มึงใช่ไหม...ไส้ศึก...คิดทำลาย
วางอุบาย...แยบยล...เพิ่งค้นเจอ

ข้าไอ้แก้ว...ไม่เคย...จะคิดชั่ว
ขวัญก็ไม่...คิดมั่ว...เรื่องเผยอ
ข้าไอ้มั่น...ไม่มีจิต...คิดแม้เบลอ
ข้าไอ้คง...รักเสมอ...คือแผ่นดิน

หากว่ามึ_ง..ทั้งสี่...มิได้ทำ
ใครระยำ...ทำได้...หมายมาหมิ่น
สบพระพักตร์...นางแก้ว...แน่วใจจินต์
โฉมยุพิน...ใช่แล้ว...ไม่แคล้วลวง

แล้วตรงเข้า...ไปบั่น...คอสิงขร
ด้วยหัวใจ...สะท้อน...สุดจะห่วง
สิงขรทรุด...ร่างลง...คงหมดดวง
ด้วยน้ำมือ...พระร่วง...จึงเอ่ยคำ

โอ้พ่อขุน...ผาเมือง...จงฟังเถิด
แผ่นดินเกิด...ใครไม่รัก...เมื่อถูกย่ำ
น้องผิดหรือ...สิ่งที่...ได้กระทำ
ล้วนรู้เจ็บ...รู้จำ...ทั้งสองเมือง

ว่าก่อนที่...ชีวิต...น้องจะสิ้น
ขอภูมินทร์...หันมอง...พระบาทเบื้อง
ขอน้ำตา...สักหยด...เพื่อประเทือง
หัวใจที่...ช้ำเซื่อง...ได้มีญาณ

ให้ได้เป็น...เกือกทอง...รองพระบาท
ผู้องอาจ...ภัสดา...ทั่วทิศาน
ทุกๆชาติ...จากนี้...ไปตราบนาน
พระภูบาล...เจ้าขา...จงเปิดใย

สิ้นสำเนียง...เพียงคำ...พระร่วงเจ้า
พระสุดเศร้า...กรรแสง...ลงร่ำไห้
โอ้ลูกเอ๋ย...พ่อไม่บ้า...อย่างคำใคร
จงแข็งใจ...อีกครั้ง...เพื่อแผ่นดิน

ชาติบ้านเมือง...สำคัญ...กว่าความรัก
จงตระหนัก...ดั่งชีวิต...นางที่สิ้น
กูสละ...นางได้...แม้ใจจินต์
กูเจ็บร้าว..ดาวดิ้น...จนชินชา

ไปกอบกู้...เอกราช...ให้คืนกลับ
ตีพวกมัน...ให้ยับ...ไปต่อหน้า
เพื่อเมืองราด...ของกู...จงบีฑา
ให้พวกขอม...สิ้นท่า...อย่าช้าที