หัวข้อ: มาร่วมเขียนกลอน "แทนใจถึงพระคุณแม่" กันจ้า

[ดอกไผ่บาน]

แม่ตื่นก่อนนอนทีหลังระวังลูก
จิตท่านผูกเพียรระวังตั้งรักษา
ยุงจะกินริ้นจะกัดก็พัดพา
บางเวลาไม่ได้หลับระงับเลย

แม่ป้องริ้นป้องไรมิให้ผ่าน
แม่สงสารห่วงลูกยากว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อมนิทราเป็นอาจิณ
แม่ไม่ผินแม่ไม่ผันทุกวันมา

ยามลูกสุขแม่สุขสมอารมณ์ชื่น
ยามลูกขื่นแม่ขมระทมกว่า
ยามลูกไข้แม่นอนร้อนอุรา
ยามลูกยาอับโชคแม่โศกใจ

ยามลูกหิวแม่หิวกว่าน้ำตาร่วง
แม่เป็นห่วงดิ้นรนหาเอามาให้
แม้แม่อดหมดข้าวปลาไม่ว่าอะไร
แม่สละได้ลูกอิ่มแปร้แม่ทนเอา ฯ
...................................
รักใดเล่าจะแน่เท่าแม่รัก
ผูกสมัครรักลูกมั่นไม่หวั่นไหว
ห่วงใดเล่าเท่าห่วงดังดวงใจ
ที่แม่ให้กับลูกอยู่ทุกครา

ยามลูกขื่นแม่ขมตรมหลายเท่า
ยามลูกเศร้าแม่โศกวิโยคกว่า
ยามลูกหายแม่ห่วงคอยดวงตา
ยามลูกมาแม่ลดหมดห่วงใย ฯ
..................................
รักของใครไม่เท่าศักดิ์รักของแม่
รักแน่แท้แม่รักอยู่ไม่รู้สร่าง
ศัตรูร้ายก็ไม่กรายมากั้นกาง
ถึงรักนางรักนายก็ไม่เกิน

แม้รักยศรักศักดิ์อัครฐาน
รักการงานสารพันรักสรรเสริญ
รักสนุกทุกสถานสำราญเทอญ
รักไม่เกินรักของแม่รักแท้เอย ฯ
.....................................
พระคุณแม่กว้างกว่าขอบฟ้ากว้าง
แม่สรรสร้างอนาคตลูกสดใส
อ้อมอกดั่งโล่ทองคุ้มผองภัย
เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกตน

มือแม่ด้านหน้าแม่ดำผิวคล้ำไหม้
หยาดน้ำใจใสสะอาดยิ่งหยาดฝน
เหงื่อแม่หลั่งหนักแม่เอาเบาแม่ทน
แม่ไม่บ่นแม่ไม่เบื่อเพื่อใครกัน
-----------------------------
ใครไหนเล่าเฝ้าอบรมบ่มนิสัย
แม้เติบใหญ่ไม่ท้อถอยคอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศลูกโศกช่วยบรรเทา
ใครไหนเล่ารักแน่แท้แม่ฉันเอง
---------------------------------
แม่รักลูกปลูกฝังทางศึกษา
อีกจรรยาแม่อบรมบ่มนิสัย
แม่รักลูกปกป้องคุ้มผองภัย
ลูกรักแม่ก็จงได้กตัญญู ฯ
--------------------------------
แม่คำนี้มีค่ากว่าทุกสิ่ง
รักลูกจริงยิ่งชีวิตคิดสร้างสรรค์
เอาพื้นดินน้ำฟ้ามารวมกัน
มิทันเท่าเทียมแม่แต่อย่างใด
-------------------------------------
ถึงสังขารราญแหลกแม่แลกได้
หวังจะให้ลูกตนพ้นภัยผอง
แม้สูญสิ้นดินฟ้าธารานอง
ลูกขัดข้องแม่ช่วยได้ปลอดภัยเอย ฯ
---------------------------------------
พระคุณแม่กว้างกว่ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดหมาาศาล
พระคุณแม่เลิศฟ้าสุธาธาร
ขอกราบกรานพระคุณแม่อย่างแท้จริง ฯ
--------------------------------
จาก http://www.bank-space.com/teerasak/%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%84%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81.html

[KunKrOo~AaW~]

น้ำตาไหล...ในฝูงชน...กลปัญหา
กายเหนื่อยล้า...หมดปัญญา...บ้าอ่อนไหว
ในโลกนี้...ที่กว้างใหญ่...ใครต่อใคร
แต่สิ้นไร้...ในหัวใจ...ยกให้เรา

พลันใดนั้น...หัวใจฉัน...นั้นสว่าง
มองเห็นทาง...อย่างเจิดจ้า....ไม่น่าเขลา
ยึดตัวตน...คนอื่นไกล...ใส่ใจเขา
หญิงคนหนึ่ง...ซึ่งห่วงเรา...ไม่เข้าใจ

น้ำตาหยุด...สุดตรงแก้ม...แย้มยิ้มได้
ใจดวงแรก...รักสุดท้าย...ได้จากไหน
ใจอบอุ่น...คนเคยคุ้น...ละมุนใจ
หนึ่งในใจ...ใช่แม่เรา...เฝ้าอาทร

เดินเตาะแตะ...และเอะอะ...จะร้องขอ
ไม่รั้งรอ...หน้าหักงอ...ขอไว้ก่อน
แม่ยิ้มให้..ในวัยเยาว์...เข้าใจงอน
แม่จึงสอน...ก่อนต้องการ...งานต้องมี

เริ่มเข้าครัว...เดินซะทั่ว...มั่วไปเรื่อย
ทำซะเปื่อย...เมื่อยซะมาก...ยากซะนี่
ทำอาหาร...หวานไม่พอ...ท้อเค็มถี่
ล้างจานที..มีดังเปรี้ยง!!!...เสียงดังลั่น

นอนตื่นสาย...อายชาวบ้าน...ประจานลูก
ก็แม่เล่นปลุก...ลุกทั้งหมู่บ้าน...สังหารไปนั่น
ไปโรงเรียนสาย...หมายหัวเอาไว้...ในรายชื่อพลัน
จบมอปลายนั่น...ในบัญชีดำ...คงมีมากพอ

เป็นน้องปีหนึ่ง...แม่ซึ่งไกลห่าง...ร้างมือโอบอุ้ม
ผู้คนชุมนุม...ต่างกลุ่มต่างใจ...ใครจะงอนง้อ
ต้องเรียนต้องรู้...คู่คำแม่สอน...อย่าอ่อนอย่ารอ
อย่าแข็งอย่าฝ่อ...อย่าท้ออย่าถอย...แม่คอยพร่ำเตือน

ปัญหามากมาย...รายล้อมชีวิต...ผิดพลาดและพลั้ง
แต่หนึ่งพลัง...ที่ยืนข้างหลัง...ทุกครั้งดั่งเพื่อน
ไม่เคยเมินเฉย...ไม่เคยทอดทิ้ง...จริงไม่บิดเบือน
ไม่เคยจะเคลื่อน...เลือนจากหัวใจ...ไปสักนาที

นับจากวันนั้น....ตัวฉันวันนี้...ที่คิดนึกย้อน
ถึงตอนยังนอน...ให้แม่ป้อนนม...ชมหนูคนดี
คนที่อยู่ข้างฉัน...คนที่ดูแลกัน...มั่นใจในฉันคนนี้
คือแม่แสนดี...หญิงที่แใจกร่ง...เป็นดั่งแรงใจ

จากใจลูกแม่....รักแท้แม่ให้
ทดแทนเท่าไหร่...ไม่อาจลบล้าง...จางไปที่ไหน
จึงมอบส่งใจ...ยิ้มหวานละไม...ผ่านนัยตาใส
บอกแม่เบาๆ.....สบตาเข้าใจ....ซึ้งในพระคุณ p17

[ดินหญ้ากาช้ำ]

+1 เลยจ้าน้องแอ๋ว  e016