ต่อจากตอนที่แล้ว....ผมนั่งหลับคาโต๊ะทำงาน...
.....ผมรู้สึกตัวอีกทีขึ้นมากลางดึก ความคิดของผมถูกพันธนาการไว้กับความไม่เข้าใจของคนในหมู่บ้าน ความรู้สึกรักและหวงแหนในแผ่นดินเกิดของชาวบ้านที่นี่ลดน้อยถอยลงไปเรื่อยๆ เพียงเพราะกระสุนเม็ดเงินจำนวนมหาศาลจากนายทุนต่างชาติที่มีนักการเมืองและคนในหน่วยงานของรัฐบางคน ร่วมมือกันเป็นกระบอกปืนเพื่อระดมยิงเข้าใส่ชาวนาตาดำๆที่นี่อย่างไม่ปราณีปราศรัย มันทำให้ผมต้องคิด คิด และคิดว่า..จะทำอย่างไรดีถึงจะตัดวงจรอุบาทย์นี้ออกไปจากวิถีชีวิตของคนในหมู่บ้านให้ได้
.....ความจริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย ที่จะมีกลุ่มคนเศรษฐีน้ำมันทางตะวันออกกลางจะระดมทุนเข้ามากว้านซื้อที่ดินเพื่อจะทำการเกษตร ด้วยเหตุผลที่ว่า อีกไม่นานทรัพยากรน้ำมันที่มีอยู่บนโลกกำลังจะหมดไป คนพวกนั้นถึงพยายามที่จะหาแหล่งทำมาหากินแห่งใหม่ ซึ่งก็ไม่พ้นประเทศที่มีทรัพยากรทางการเกษตรที่เป็นแหล่งอาหารของชาวโลกเหมือนกับประเทศไทย ด้วยสายตาอันกว้างไกลของนักการเมืองไทย(ที่เบื้องหลังไม่ผิดอะไรกับพ้อค้า)บวกกับเงินทุนอันมหาศาลของชาวต่างชาติ แต่ผมกลับแปลกใจตรงที่ว่า..ทำไม?บุคคลากรของรัฐถึงไม่ระดมสมองและกำลังยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือให้เต็มความสามารถต่างหากล่ะ..ไม่ว่าจะเป็นการจัดหาแหล่งน้ำเพื่อทำการเกษตร ไม่ว่าจะเป็นการหาตลาดใหม่ๆเพื่อให้สินค้าภาคการเกษตรของเราสู้กับประเทศเพื่อนบ้านได้ การหาวิธีที่ช่วยลดต้นทุนก็เป็นปัญหาอีกอย่างหนึ่งที่ควรจะเร่งแก้ไข และทำให้ชาวนาไทยที่เป็นกระดูกสันหลังของชาติลืมตาอ้าปากกันได้ ไม่เป็นหนี้เป็นสินเหมือนที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ พวกคุณเคยเห็นชาวนาคนไหนรวยบ้าง? มีแต่พ่อค้าคนกลางเท่านั้นแหละที่รวยเอารวยเอา นี่คือปัญหาใหญ่ของภาครัฐที่ควรจะลงมาช่วยแก้ไขให้เร็วที่สุดก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป และเมื่อวันนั้นมาถึง เราอาจจะได้เห็นคนไทยที่เคยมีผืนนากลายเป็นลูกจ้างของชาวต่างชาติไปก็ได้...
.....วันนี้ผมได้มีโอกาศพบปะพูดคุยกับชาวบ้านถึงเรื่องนี้อีกครั้ง ลุงนวล ชาวนาวัยหกสิบเศษที่คิดจะขายที่เห็นด้วยกับความคิดของผม ผมกับลุงนวลตกลงกันว่า เราจะร่วมมือกันทำความเข้าใจให้กับคนในหมู่บ้านนี้ ได้ตระหนักถึงความรักและหวงแหนในแผ่นดินถิ่นเกิด ถึงแม้ว่าแนวร่วมของผมอาจจะน้อยไปสักหน่อย แต่มันก็เป็นสัญญาณในการเริ่มต้นที่ดีมิใช่ดอกหรือ? ท่านนายอำเภอครับเย็นนี้ผมขอเชิญท่านไปทานข้าวเย็นที่บ้านผมซักมื้อนึงนะครับ เราจะได้คุยกันต่อ ผมพยกหน้ารับคำลุงนวลทันที...
.....อาหารเย็นมื้อนี้ก็เหมือนกับอาหารมื้อทั่วๆไปของชาวบ้านที่นี่ มี ซกเล็กเป็นเมนูเด่น ตามด้วย ต้มแซบเครื่องใน แจ่วบอง(หรือปลาร้าทรงเครื่อง)เพื่อไว้จิ้มกับข้าวเหนียว แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือ เหล้าขาว40ดีกรี ที่มีไว้เรียกน้ำย่อย ผมเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายเลยไม่ได้สนใจกับอาหารมื้อนี้สักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ผมสนใจก็คือ..เฟอร์นิเจอร์ที่บ้านลุงนวลนี่เอง มีทั้งทีวีแอลซีดีจอยักษ์พร้อมโฮมเธียเตอร์สุดหรู ผมถามลุงนวลไปว่า..นี่ลุงซื้อของแพงๆอย่างนี้มาเล่นเลยหรือครับ ลุงนวลตอบผมกลับมาว่า..ผมไม่ได้ซื้อเองหรอก เปิดยังเปิดไม่เป็นเลย นังอ้วนเมียผมกับลูกชายน่ะสิ มันไปทำบัตรผ่อนสินค้ากันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทุกวันนี้ผมต้องมีภาระส่งค่างวดเดือนนึงตั้งหลายพัน แต่ไม่ได้มีบ้านผมบ้านเดียวหรอกนะครับท่าน ชาวบ้านแถวนี้เขาก็มีกันทุกบ้านล่ะ เอาของมาก่อนแล้วค่อยผ่อนทีหลัง...ผมนิ่งอึ้งไปพักใหญ่เลยทีเดียวก่อนที่จะหยิบแก้วที่มีน้ำแอลกอฮอลใสๆกระดกลงผ่านลำคอแล้วบอกกับตัวเองว่า..ผมได้เจอกับปัญหาใหญ่อีกข้อหนึ่งแล้ว.....[/b
หัวข้อ: .....ลุงขี้เมา?..... (อ่าน 3160 ครั้ง)
