หัวข้อ: พระอภัยมณี พร้อมแปล

[payoung]

ฝ่ายเงือกน้ำสำหรับทะเลลึก ----- ครอบครัวเงือก      
ไม่วายนึกถึงองค์พระทรงโฉม--- นึกถึงพระอภัยมณี
พอแจ่มแจ้งแสงทองผ่องโพยม----พอรุ่งเช้า
ปลอบประโลมลูกเมียเข้าเคลียคลอ---เงือกผู้เป็นพ่อ ปลอบใจภรรยา และนางเงือกผู้เป็นลูก
จะไปลอยคอยองค์ทรงสวัสดิ์--- ได้นัดกับพระอภัยมณีว่าจะไปรอ
ให้สมนัดซึ่งสัญญาเธอมาหนอ---- นึกถึงสัญญา ที่ว่านั้น
แล้วออกจากวลวังไม่รั้งรอ---แล้วก็พากันออกจากวังน้ำที่อาศัย
ค่อยเคลื่อนคลายว่ายคลอกันไคลคลา--- ค่อยว่ายเกาะกลุ่มกันมา
พอเห็นองค์ทรงยศโอรสราช  ------ พอเห็นพระอภัยมณี 
อยู่ชาจึงชวนลูกสาวนั้นกับภรรยา ---- เงือกผู้เป็นพ่อ
จึงชวนผู้เป็นลูกและภรรยายหาดพร้อมกันก็หรรษา ---รออยู่ที่ชายหาด
คลานขึ้นมาชายฝั่งแล้วบังคม ฯ ------คลานขึ้นมาทำความเคารพ พระอภัยมณี
พงศ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย--- พระอภัยมณีมองนางเงือก
ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม--เส้นผม หน้าตา อ่อนหวานงดงาม
ประไพพักตรลักษณ์ล้ำล้วนขำคม----หน้าตาสะสวยงามนัก
ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง?กายนั้นได้รูปงดงาม
ขนงเนตรเกศกรอ่อนสอาด----คิ้ว ตา ผม มือ
ดังสุรางค์นางนาฎในวังหลวง --- งามราวกับนางรำในวังหลวง
พระเพลินพิศคิดหมายเสียดายดวง ---- พระอภัยมณี ยิ่งมองนางก็ยิ่งเสียดายนาง
แล้วหนักหน่วงนึกที่จะหนีไป--- คิดหนักที่จะหนี ละทิ้งไป
จึงตรัสว่าตาเงือกมาคอยรับ----พระอภัยมณีกล่าวกับตาเงือกที่มารับ
ช่างสมกับวาจาจะหาไหน---ท่านรักษาสัญญาที่ให้ไว้
เราเดี๋ยวนี้ไปแรมทางกลางอรัญ?จนนางไปอยู่กลางป่า
ล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ?พระอภัยมณีบอกว่าเราได้วางอุบายจนนางผีเสื้อสมุทรตายใจ
ช่วยเมตตาพาตรงไปส่งที่--- ตาเงือกขอท่านพาเรา พระอภัยมณีไปหา
พระโยคีมีเวทวิเศษขยัน---พระฤาษ
ล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ?พระอภัยมณีบอกว่าเราได้วางอุบายจนนางผีเสื้อสมุทรตายใจ
เราเดี๋ยวนี้ไปแรมทางกลางอรัญ?จนนางไปอยู่กลางป่า
กลางคงคาปลาร้ายก็หลายพรรณ---พระอภัยมณีก็หวั่นว่า กลางน้ำนั้นมีสัตว์ร้ายต่างๆ
จะป้องกันไภยพาลประการใด---ตาเงือกจะป้องกันอย่างไร
พงศ์กษัตริย์ตรัสชวนสินสมุทร---พระอภัยมณีตัดกับสินสมุทร
สอนให้ขุตรขอษะมาอัชฌาไสย--สอนให้โอรส ขอขมา
พระทรงบ่าเงือกน้ำงามวิไลย?ให้สินสมุทรขึ้นบ่ายายเงือก
พระหน่อไทยขอษะมาขึ้นบ่านาง?สินสมุทรกล่าวขอขมาก่อนขึ้นบ่านางเงือก
เงือกประคองสององค์ลงจากฝั่ง?เงือกประคองพระอภัยมณีกับสินสมุทรลงน้ำ
มีกำลังลีลาสค่อยวาดหาง?เงือกพอลงน้ำก็มีกำลังในการว่ายน้ำ
ค่อยฟูฟ่องล่องน้ำไปท่ามกลาง---ล่องตามกระแสน้ำไป
ลูกสาวนางเงือกงามตามลีลา ฯ---มีลูกสาวนางเงือกว่ายเคียงตามกันมา
พระโฉมยงองค์อภัยมณีนาถ ---พระอภัยมณี
เพลินประพาสพิศดูหมู่มัจฉา---เพลินกับการดูฝูงปลา
เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันมา---ฝูงปลาฉลาม ตามมา
ค่อยเคลื่อนคลาคล้ายคล้ายในสายชล--หากแต่ไม่ทำร้าย ว่ายผ่านไป
ฉนากอยู่คู่ฉนากไม่จากคู่  ---ปลาฉนาก สัตว์ทะเลขนาดใหญ่ว่ายมาสองตัว
ขึ้นฟ่องฟูพ่นฟองลอองฝน-ขึ้นมาพ่นละอองเหนือผิวน้ำ
ฝูงพิมพาพาฝูงเข้าแฝงวล---เห็นฝูงปลาฉลามว่ายผ่านมากใกล
บ้างผุดพ่นฟองน้ำบ้างดำจร--บ้างดำผุดดำว่าย โผล่มาพ่นฟองอากาศเหนือผิวน้ำ
กระโห้เรียงเคียงกระโห่ขึ้นโบกหาง---แลเห็นหางปลากระโห้ขนาดใหญ่
ลอยสล้างกลางกระแสแลสลอน?ด้วยขนาดที่ใหญ่โตจึงเห็นเด่นชัด

[payoung]

ฝ่ายเงือกน้ำสำหรับทะเลลึก ----- ครอบครัวเงือก      
ไม่วายนึกถึงองค์พระทรงโฉม--- นึกถึงพระอภัยมณี
พอแจ่มแจ้งแสงทองผ่องโพยม----พอรุ่งเช้า
ปลอบประโลมลูกเมียเข้าเคลียคลอ---เงือกผู้เป็นพ่อ ปลอบใจภรรยา และนางเงือกผู้เป็นลูก
จะไปลอยคอยองค์ทรงสวัสดิ์--- ได้นัดกับพระอภัยมณีว่าจะไปรอ
ให้สมนัดซึ่งสัญญาเธอมาหนอ---- นึกถึงสัญญา ที่ว่านั้น
แล้วออกจากวลวังไม่รั้งรอ---แล้วก็พากันออกจากวังน้ำที่อาศัย
ค่อยเคลื่อนคลายว่ายคลอกันไคลคลา--- ค่อยว่ายเกาะกลุ่มกันมา
พอเห็นองค์ทรงยศโอรสราช  ------ พอเห็นพระอภัยมณี
อยู่ชาจึงชวนลูกสาวนั้นกับภรรยา ---- เงือกผู้เป็นพ่อ
จึงชวนผู้เป็นลูกและภรรยายหาดพร้อมกันก็หรรษา ---รออยู่ที่ชายหาด
คลานขึ้นมาชายฝั่งแล้วบังคม ฯ ------คลานขึ้นมาทำความเคารพ พระอภัยมณี
พงศ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย--- พระอภัยมณีมองนางเงือก
ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม--เส้นผม หน้าตา อ่อนหวานงดงาม
ประไพพักตรลักษณ์ล้ำล้วนขำคม----หน้าตาสะสวยงามนัก
ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง?กายนั้นได้รูปงดงาม
ขนงเนตรเกศกรอ่อนสอาด----คิ้ว ตา ผม มือ
ดังสุรางค์นางนาฎในวังหลวง --- งามราวกับนางรำในวังหลวง
พระเพลินพิศคิดหมายเสียดายดวง ---- พระอภัยมณี ยิ่งมองนางก็ยิ่งเสียดายนาง
แล้วหนักหน่วงนึกที่จะหนีไป--- คิดหนักที่จะหนี ละทิ้งไป
จึงตรัสว่าตาเงือกมาคอยรับ----พระอภัยมณีกล่าวกับตาเงือกที่มารับ
ช่างสมกับวาจาจะหาไหน---ท่านรักษาสัญญาที่ให้ไว้
เราเดี๋ยวนี้ไปแรมทางกลางอรัญ?จนนางไปอยู่กลางป่า
ล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ?พระอภัยมณีบอกว่าเราได้วางอุบายจนนางผีเสื้อสมุทรตายใจ
ช่วยเมตตาพาตรงไปส่งที่--- ตาเงือกขอท่านพาเรา พระอภัยมณีไปหา
พระโยคีมีเวทวิเศษขยัน---พระฤาษ
ล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ?พระอภัยมณีบอกว่าเราได้วางอุบายจนนางผีเสื้อสมุทรตายใจ
เราเดี๋ยวนี้ไปแรมทางกลางอรัญ?จนนางไปอยู่กลางป่า
กลางคงคาปลาร้ายก็หลายพรรณ---พระอภัยมณีก็หวั่นว่า กลางน้ำนั้นมีสัตว์ร้ายต่างๆ
จะป้องกันไภยพาลประการใด---ตาเงือกจะป้องกันอย่างไร
พงศ์กษัตริย์ตรัสชวนสินสมุทร---พระอภัยมณีตัดกับสินสมุทร
สอนให้ขุตรขอษะมาอัชฌาไสย--สอนให้โอรส ขอขมา
พระทรงบ่าเงือกน้ำงามวิไลย?ให้สินสมุทรขึ้นบ่ายายเงือก
พระหน่อไทยขอษะมาขึ้นบ่านาง?สินสมุทรกล่าวขอขมาก่อนขึ้นบ่านางเงือก
เงือกประคองสององค์ลงจากฝั่ง?เงือกประคองพระอภัยมณีกับสินสมุทรลงน้ำ
มีกำลังลีลาสค่อยวาดหาง?เงือกพอลงน้ำก็มีกำลังในการว่ายน้ำ
ค่อยฟูฟ่องล่องน้ำไปท่ามกลาง---ล่องตามกระแสน้ำไป
ลูกสาวนางเงือกงามตามลีลา ฯ---มีลูกสาวนางเงือกว่ายเคียงตามกันมา
พระโฉมยงองค์อภัยมณีนาถ ---พระอภัยมณี
เพลินประพาสพิศดูหมู่มัจฉา---เพลินกับการดูฝูงปลา
เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันมา---ฝูงปลาฉลาม ตามมา
ค่อยเคลื่อนคลาคล้ายคล้ายในสายชล--หากแต่ไม่ทำร้าย ว่ายผ่านไป
ฉนากอยู่คู่ฉนากไม่จากคู่  ---ปลาฉนาก สัตว์ทะเลขนาดใหญ่ว่ายมาสองตัว
ขึ้นฟ่องฟูพ่นฟองลอองฝน-ขึ้นมาพ่นละอองเหนือผิวน้ำ
ฝูงพิมพาพาฝูงเข้าแฝงวล---เห็นฝูงปลาฉลามว่ายผ่านมากใกล
บ้างผุดพ่นฟองน้ำบ้างดำจร--บ้างดำผุดดำว่าย โผล่มาพ่นฟองอากาศเหนือผิวน้ำ
กระโห้เรียงเคียงกระโห่ขึ้นโบกหาง---แลเห็นหางปลากระโห้ขนาดใหญ่
ลอยสล้างกลางกระแสแลสลอน?ด้วยขนาดที่ใหญ่โตจึงเห็นเด่นชัด
มังกรเกี่ยวเลี้ยวบอดกอกมังกร---แลเห็นมังกรสื่อสารกัน
ประชุมซ่อนแฝงชลขึ้นวนเวียน------แฝงกายวนเวียนไม่ไกล
ฝูงม้าน้ำทำท่าเหมือนม้าเผ่น-----เมื่อผ่านกลุ่มของพระอภัยมณีผ่านมา ผูงม้าก็ตกใจ
ขึ้นลอยเล่นเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน---พากันหลบ
ตะเพียนทองล่องน้ำนำตะเพียน ----เห็นปลาตะเพียนทองว่ายนำหมู่ปลาตะเพียน
ดาษเดียรดูเพลินจนเกินมา---เป็นภาพที่น่าดู
เห็นละเมาะเกาะเขาเขียวชะอุ่ม---กลุ่มของพระอภัยมณีหนีมาได้สักพักก็เห็นเกาะเกาะหนึ่ง เขียวชอุ่ม
โขดตะคุ่มเคียงเคียงเรียงรุกขา?แลเห็นโขดหินและป่าเขียว
จะเหลียวซ้ายสายสมุทรสุดสายตา?พระอภัยมณีมองไปทางซ้ายก็เห็นมหาสมุทรกว้างสุดสายตา
จะแลขวาควันกลุ้มโพยม----แต่พอมองไปทางขวากลับเห็นท้องฟ้า บรรยากาศมืดมัว
จะเหลียวดูสุริย์แสงเข้าแฝงเมฆ --- พระอภัยมณีหลียวมองพระอาทิตย์ก็ถูกบดบังด้วยกลุ่มเมฆ
ให้วิเวกหวาดองค์พระทรงโฉม----พลอยทำให้ทรงกังวล
เงือกผู้เฒ่าเคารพอภิวาท---เงือกเฒ่ากราบเคารพ
ขอรองบาทบริรักษ์จนตักไษย--- ขอดูแลใต้บาทจนสิ้นชีพ
ฟังสำเนียงเสียงคลื่นดังครึ้นโครม---คลื่นลมแรงนัก
ยิ่งทุกข์โทมนัสในฤไทยทวี?ยิ่งทำให้พระองค์รู้สึกหวั่น
พอเย็นย่ำค่ำพลบลงโพล้เพล้ ---ตกเย็นตะวันลับตา
ท้องทะเลมืดมัวทั่ววิถี---ทั่วท้องทะเลก็มืดลง
พระห้ามเงือกสองราด้วยปราณี ---พระอภัยมณีก็สงสารตาและยายเงือกจึงห้ามว่า
ประเดี๋ยวนี้ลมกล้าสลาตัน?ตอนนี้ลมแรงมาก
เห็นละเมาะเกาะใหญ่ที่ไหนกว้าง --พระอภัยมณีตรัสว่า  หากเห็นเกาะไหน
หยุดเสียบ้างให้สบายจึงผายผัน---ก็ให้แวะพัก
เราหนีนางมาได้ก็ไกลครัน----พระอภัยตรัสว่า ..เราก็หนนางผีเสื้อสมุทรมาไกลแล้ว
ต่อกลางวันจึงค่อยไปให้สำราญ ?พรุ่งนี้ค่อยไปต่อก็ได้
ตาเงือกน้ำซ้ำสอนพระทรงศักดิ์-----ตาเงือกได้ยินจึงบอกพระอภัยมณีว่า
ยังใกล้นักอย่าประมาททำอาจหาญ----ยังหนีมาไม่ไกล อย่าได้ทรงประมาทเลย
นางรู้ความตามมาไม่ช้านาน---ตาเงือกบอกว่า หากนางผีเสื้อรู้จะเร่งตามมา
จะพบพานพากันตายวายชีวัน---ถ้านางผีเสื้อพบเข้าคงพากันตายแน่
อันตาข้าถ้าค่ำเห็นสว่าง ---ตาเงือกบอกว่า  ดวงตาของข้า มองเห็นชัดในที่มืด
ทั้งเดินทางเรี่ยวแรงแข็งขยัน?ยังมีแรงเดินทางต่อ
ถ้าแดดกล้าตามัวเป็นหมอกควัน----ถ้าแดดแรงตาจะพร่ามัว
จะผายผันล่วงทางไปกลางคืน---ควรแล้วที่จะเดินทางช่วงกลางคืน
แล้วว่ายแหวกแบกองค์พงศ์กษัตริย์ ----พูดเสร็จก็พาองค์พระอภัยมณีว่ายน้ำต่อไป
พลางสบัดโบกหางไปกลางคลื่น?พลางสะบัดหางส่งตัวไปข้างหน้า
สลาตันลั่นพิลึกเสียงครึกครื้น---  ผ่านคลื่นลมแรง
จนดึกดื่นรีบรุดไม่หยุดเลย---กลุ่มเงือกพากันไปจนดึกดื่น โดยไม่หยุดพัก
ครั้นรุ่งเช้าเข้าเกาะเสาะลูกไม้---พอรุ่งเช้าเจอเกาะก็แวะเข้าเพื่อหาอาหาร
พระลูกให้บิตุรงค์ทรงเสวย?สินสมุทรถวายผลไม้ที่หาได้ให้พระอภัยมณี
เงือกก็หาอาหารกินตามเคย---เงือกพ่อแม่ลูกก็หาอาหารกินกันไปตามประสา
แล้วรีบเลยล่วงไปในคงคา ฯ---เมื่อเสร็จสรรพก็รีบออกเดินทางทันที

เสด็จขึ้นทรงบ่าจะพาไป----เชิญขึ้นมาบนบ่าเดี๋ยวจะพาไป
พรหน่อไทให้ขี่ภริยา---ตาเงือกบอกให้สินสมุทร เกาะบ่ายายเงือก
ด้วยกลิ่นอายคล้ายท่าผู้มารดา----ด้วยอำนาจของผีเสื่อสมุทร
ปลาไม่กล้ำกรายกลัวทั่วทิศา----ปลาทั่วทุกทิศต่างกลัว
ด้วยกลิ่นอายคล้ายท่าผู้มารดา---ด้วยกลิ่นที่ไอเหมือนแม่
เมื่อจับข้าข้าจึงอ่อนหย่อนกำลัง-----จับข้าข้าก็อ่อนกำลัง
สัตว์ในน้ำจำแพ้แก่ผีเสื้อ-----สัตว์ในน้ำจำต้องแพ้แก่ผีเสื้อ
เปรียบเหมือนเนื้อเห็นพยัคฆ์ให้ชักหลงอย่าเกรงไภยในชลที่วลวัง----เปรียบเหมือนกับเนื้อเห็นเสือโคล้ง  
ชักหลงอย่าเกรงภัยในน้ำที่วังวล
ขึ้นนั่งยังบ่าข้าจะพาไป ฯ----ขึ้นมานั่งบนบ่าข้าจะพาไป

[v.nefertali]

ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรที่สุดโง่---ฝ่ายนางยักษ์ที่ถูกอุบายลวงของพระอภัยมณีผู้เป็นสามี
ไปนั่งโซเซาอยู่ริมภูผา---นั่งอ่อนแรงอยู่ริมผากลางป่า
ขอชีวิตพิษฐานตามตำรา --- วอนขอชีิวิต อธิษฐานตามที่พระอภัยมณีบอกมา--
ต้องอดปลาอดนอนอ่อนกำลัง--ว่าต้องอาหารและห้ามนอน จนอ่อนกำลัง

ได้สามวันรันทดสลดจิตต์ ----อดทนจนครบสามวันมาได้ตามคำแนะนำ
เจียนชีวิตจะเด็ดดับไม่กลับหลัง---ทั้งหิวและล้าจนแทบจะขาดใจ
อุส่าห์ยืนฝืนใจให้ประทัง---นางค่อยๆฝืนลุกขึ้น
ค่อยเซซังซวนทรงไม่ตรงตัว---ด้วยความที่แทบไร้เรี่ยวแรงจึงเซไป

เห็นลูกไม้ในป่าคว้าเข้าปาก ---พอเห็นลูกไม้ป่าก็คว้ามากิน
กำลังอยากยืนขยอกจนกลอกหัว---ด้วยความหิวก็ต้องกินประทังชีวิต พยายามกลืนทีละนิด......................(((((ขยอก ๒ [ขะหฺยอก] ก. อาการที่ค่อย ๆ กลืนอาหารที่คับคอลงไปทีละน้อย,

ที่มืดอดหน้าตาลายค่อยหามัว ---พอนางได้อาหาร ที่ตาลาย ก็ค่อยดีขึ้น
คิดถึงผัวเหยาะย่างมากลางไพร--จึงคิดถึงพระอภัยมณี
ถึงประตูคูหาเห็นเปิดอยู่ ---พอนางยักษ์กลับมาเห็นประตูเปิดอยู่
เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน---ก็ตกใจ
เข้าในห้องมองเขม้นไม่เห็นใคร ---เข้ามาในถ้ำก็ไม่พบผัวและลูก
ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี---นางยักษ์ยิ่งตกใจแทบสิ้นชีวิต

แลดูปี่ที่เป่าเล่าก็หาย --- มองไม่เห็นปี่ของพระอภัยมณี
นางยักษ์ร้ายรู้ว่าพากันหนี--นางยักษ์รู้ว่าพระอภัยมณีกับลูกพากันหนีไปแล้ว
เสียน้ำใจในอารมณ์ไม่สมประดี --- เสียใจ
สองมือตีอกตูมฟูมน้ำตา--ฟูมฟาย ตีอกชกตัวเอง
ลงกลิ้งเกลือกเสือกกายร้องไห้โร่ ---ลงไปนอนร้องไห้เกลือกกลิ้งอยู่พื้นห้อง --
เสียงโฮโฮดังก้องห้องคูหา--เสียงร้องไห้โฮดังทั่ว

พระรูปหล่อพ่อคุณของเมียอา --- พ่อรูปงามของเมีย
ควรหรือมาทิ้งขว้างหมองหมางเมีย---ทำไมท่านต้องมาทิ้งเรา