ลูกแมวน้อยงัวเงียนอนละเมอ
หันมาเจอไป๋อวี้ถังนึกว่าฝัน
คว้ามากอดกระซิบรักพร่ำรำพัน
" ใจข้านั้นคิดถึงพี่ทุกค่ำคืน "
รู้สึกถึงไออุ่นในอ้อมกอด
ที่พร่ำพรอดบอกไปอายสุดฝืน
ผละร่างออกจากอกอย่างกล้ำกลืน
ครั้นตาตื่นเห็นพี่ไป๋มองสบมา
ป.ล. เหตุการณ์ต่อจากนี้ขอยกให้ไป๋อวี้ถัง เป็นผู้ดำเนินเรื่องค่ะ อิอิ
ไป๋อวี้ถังมองสาวน้อยแล้วอมยิ้ม
ทำกรุ้มกริ่มก่อนเอ่ยปากบอกนางว่า
"เมื่อครู่นี้ข้าได้ยินเสียงแว่วมา
ใครกันน้าคิดถึงข้าสุดหัวใจ"
"แต่กลับคว้าหมอนข้างไปกอดซะงั้น
พร่ำรำพันกระซิบรักเป็นการใหญ่
ข้าเห็นแล้วนึกขำอยู่ในใจ
ที่กอดนั่นอุ่นมากไหมจ๊ะคนดี"
หมิงเอ๋อร์พลันคว้าผ้าแพรปิดหน้าไว้
"จะหลบข้าไปไยเล่ายาหยี ?"
"คิดชวนเล่นผีผ้าห่มก็บอกสิ
บรรยากาศในคืนนี้ช่างเป็นใจ"
ใครจะบ้าชวนท่านเล่นแบบนี้ !!
"งั้นเจ้าลองบอกข้าทีว่าแบบไหน"
"ถึงงานหมั้นจะเริ่มในวันอันใกล้
แต่ข้าไซร้รู้ธรรมเนียมประเพณี"
"หญิงและชายยังไม่ควรอยู่ร่วมห้อง
ไม่ควรครองคู่กันก่อนจะ MARRY
พี่ไป๋ขาเชื่อฟังข้านะคนดี
รอพิธีเสร็จเรียบร้อยค่อยว่ากัน"
"ที่เจ้าพูดมันก็มีเหตุผลอยู่
ก่อนครองคู่สมควรเป็นเช่นนั้น"
ร่างสูงแสร้งเออออตามนางพลัน
แต่ในใจสุดจะกลั้นความต้องการ
"ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็นอนไปก่อนนะ
ข้าว่าจะขึ้นไปบนหลังคาบ้าน
ชวนแมวหลวงร่ำสุราให้สำราญ
ร่ายกลอนกานท์เอนกายลงนอนชมจันทร์"
ร่างบางเผลอเลิกผ้าแพรขึ้นออกดู
นั่ง ๆ อยู่รู้สึกเย็นวาบซะงั้น
ไป๋อี้ถังกระชากผ้าออกโดยพลัน
จู่โจมนางไม่ให้ทันได้ตั้งตัว
"อย่าขัดขืนข้าไม่ปล้ำเจ้าหรอกน่า
ให้ข้ากอดเจ้าหน่อยน้านะทูนหัว
เราสองคนใช่อื่นไกลไยต้องกลัว
เชื่อข้าสิจงปล่อยตัวตามสบาย"