183
ไป๋อวี้ถังค้างแรมที่โรงเตี๊ยม
เพื่อตระเตรียมแผนการกลับไปบ้าน
อีกด้านหนึ่งหมิงจูโฉมสะคราญ
รอคนรักอยู่หน้าลานตำหนักใน
184
?องค์หญิงเพคะ...น้ำค้างแรง
พระองค์แกล้งหม่อมฉันอยู่ใช่ไหม?
หากทรงเจ็บไข้ในคราใด
ศีรษะไซร้คงไม่อยู่บนบ่าคอ?
185
หมิงจูทอดถอนใจกลับตำหนัก
/น่าตายนัก!..คนหลายใจไหลตัวพ่อ/
พลันเอนตัวลงบนเตียงด้วยทดท้อ
น้ำตาคลอสองเนตรพริ้มหลับไป
186
ครั้นรุ่งขึ้นไม่เห็นแม้เงาท่านพี่
ความโกรธเพิ่มทวีกระพือไหม้
จนกระทั่งถึงช่วงบ่ายยิ่งร้อนใจ
?จะไปตายคาอกใคร...ก็ช่างมัน!?
187
ไม่นานนักนางกำนัลมารายงาน
เจียงผิงหนูบาดาล..และอวี้หลัน
เดินทางมาขอพบหมิงจูกัน
อ้างว่าพวกเขานั้น...มาทักทาย
188
เมื่อสาวน้อยไปถึงโถงรับรองแขก
รู้สึกแปลกสะดุดใจอยู่ไม่หาย
/ใบหน้าพี่อวี้หลันแสนละม้าย
ดูคลึงคล้ายอวี้ถัง...พ่อตัวดี!/
189
?คารวะพี่เจียงผิง,พี่อวี้หลัน
ไม่นึกฝันว่าจะพบกับพวกพี่
หมิงจูเป็นสะใภ้ที่ไม่ดี
จนป่านนี้ยังไม่เคยไปพบกัน?
190
?ช่างเถอะ...น้องสะใภ้ที่น่ารัก
ขอยลพักตร์ให้ชื่นใจได้ไหมนั่น??
อวี้หลันขยับร่างมาเร็วพลัน
ด้วยหมายมั่นอยากหอมแก้มภรรยา
191
แต่แล้วเมื่อโน้มตัวเข้าไปใกล้
ดันติดพุงกลมใหญ่ยื่นขวางหน้า
ขยับซ้ายขยับขวา...หาแก้วตา
พลันหน้าชาเมื่อเห็นนางจ้องมองพุง
192
?อวี้หลันตั้งครรภ์อยู่น่ะหมิงจู?
?อ้อ..หน้าท้องจึงดูใหญ่ราวยัดถุง?
หนูบาดาลกล่าวแก้เรื่องท้องตุง
ปัญหายุ่งก็ผ่านไปในแผนการ
193
?พวกพี่พักที่นี่เถิดนะคะ
รอพบปะพี่อวี้ถังกลับมาบ้าน
เพราะเขาคงมาถึงในไม่นาน?
โฉมสะคราญชักชวนอย่างจริงใจ
194
?ให้พี่อวี้หลันนอนกับข้า?
สาวน้อยยิ้มขยิบตาส่งไปให้
อวี้หลันปราดมากอดยอดดวงใจ
แถมซุกไซร้เรือนผมนุ่มอันคุ้นเคย
195
?อะแฮ่มๆ...ข้าจะไปทำธุระ
คงกลับมาทันพบปะเจ้าหน้าเห่ย
พวกเจ้าก็...อยู่กันไปสองทรามเชย?
หนูบาดาลเอื้อนเอ่ยแล้วจากไป
196
เหลือเพียงสองสาวในห้องโถง
คนขี้โกงกำลังเพลินยืนซุกไซร้
ทั้งกอดหอมหมิงจูยอดหทัย
แนบหน้าท้องชิดใกล้เบียดร่างบาง
197
?กรี๊ดดด...พี่อวี้หลันโปรดระวังเด็กในครรภ์
เราใกล้กันมากไปแล้ว...ระวังบ้าง
เด็กในท้องอาจอึดอัดในท่าทาง
แล้วอีกอย่างจะกอดหอมข้าทำไม??
198
?แหมๆๆ..ก็หมิงจูร่างหอมกรุ่น
แถมเนื้ออุ่นข้าก็ยิ่งอยากอยู่ใกล้
เอาน่า..คนท้องไส้โปรดเข้าใจ
ถ้าไม่ว่าอะไร...ขอกอดที?
199
เมื่อสองสาวทานมื้อเย็นที่หลังสวน
มีไก่รวนน้ำมันงาและสุกี้
อีกผัดผักรวมมิตรรสชาติดี
สาวอ้วนพีพุ้ยข้าวสวยไม่หยุดมือ
200
?กำลังท้องกำลังไส้กินให้เยอะ
เม็ดข้าวเปรอะตรงแก้มซ้าย...ไม่รู้หรือ?
มือบางพลางเอื้อมเช็ดอย่างใสซื่อ
กิริยาโหมกระพือไฟรัญจวน
201
อวี้หลันตัวปลอมกลั้นหายใจ
แทบต้านทานไม่ไหวแสนปั่นป่วน
?ข้าอิ่มแล้ว...ไปนอนกันแม่เนื้อนวล!?
พูดแล้วพาร่างอ้วนลุกนำไป
202
อวี้หลันตบเตียงเชิงคำสั่ง
ให้สาวน้อยมานั่งอยู่ใกล้ใกล้
หมิงจูคนดีก็ตามใจ
/คนกำลังท้องไส้...ควรผ่อนตาม/
203
ทันใดนั้นอวี้หลันเริ่มถอดเสื้อผ้า
แถมปรายตากลืนกินอย่างหื่นห่าม
สาวน้อยนั่งนิ่งไม่รู้ความ
สถานกามเร้าเร่งสะท้านใจ
204
?พี่อวี้หลันกินอิ่มๆ คงจะร้อน?
อรชรเอาน้ำเย็นสาดเพลิงไหม้
อวี้หลันตัวปลอมพลันหมดไฟ
พลันหยุดใช้สองมือทึ้งอาภรณ์
205
?มามะ...เดี๋ยวข้าช่วยถอดออกให้
พี่จะได้สบายตัวคลายความร้อน?
เมื่อช่วยถอดเหลือเอี๊ยมบางผ้าสีอ่อน
อรชรจึงล้มตัวนอนหลับไป
โอ้โห ยาวจังเลย ข้าเลียนแบบท่านพี่ได้แล้ว อิอิ