หัวข้อ: กลอนบทละคร เรื่อง คู่กัดสะท้านภพ ตอน ซานต้าจำเป็น

[ทูตซ้ายพรรคจรัส]

206
ครานั้นองค์หญิงตื่นขึ้นมา
รู้สึกคล้ายดวงหน้าถูกจับจ้อง
พลันลืมตาเห็นร่างผู้ที่มอง
นอนตะแคงหันท้องมาทางตน
207
~คนตรงหน้าเราคือพี่สะใภ้
เหตุไฉนภายในใจช่างสับสน
คล้ายภาพซ้อนขึ้นมาเพิ่มอีกคน
เหมือนตัวตนสามีเราอยู่ร่ำไป~
208
~ถึงใบหน้าจะแต่งแต้มด้วยสีสัน
ไยแววตาที่มองนั่นแสนหวั่นไหว
คล้ายจะสื่อให้เรารู้ถึงความนัย
ภายนอกไซร้กลับทำตัวเป็นญาติกัน~
209
~ยังไงซะข้าต้องรู้ให้จงได้
ว่าผู้ที่จำแลงกายตรงหน้านั้น
แฝงเข้ามามีแผนชั่วอะไรกัน~
หมิงจูพลันแย้มยิ้มเอ่ยทักทาย
210
" พี่อวี้หลันตื่นเช้าจังนะคะ "
" สายแล้วจ้ะนี่มันใกล้จะบ่าย
พอดีข้าเห็นเจ้าหลับสบาย
เลยไม่อยากไปทำลายความรื่นรมย์ "
211
" พี่อวี้หลัน นะ..นมท่านกำลังไหล "
" หมิงเอ๋อร์เจ้าว่าอะไร..อ๋อหน่มน้ม
บรารุ่นนี้กำลังเป็นที่นิยม
มันเหมาะสมกับเต้าเราตอนทิ้งตัว "
212
" เจ้าก็รู้เนินอกข้าคัพมันใหญ่
ไม่ดันไว้เนื้อก็ไหลไปถ้วนทั่ว
พอโกยมาใส่ในบราก็อยู่ตัว
ไม่ต้องกลัวเพราะมันเป็นกันทุกคน "
213
~ตายล่ะข้าเผลอหลุดเรียกชื่อนาง
แต่ร่างบางยามนี้ดูสับสน
skill แถคงช่วยข้าให้ผ่านพ้น
เพราะวาจามีเหตุผลน่าคล้อยตาม~
214
สองมือพลันรีบจัดเต้าให้เข้าที่
~ไยนางรำตรงหน้านี้มีมัดกล้าม
เท่าที่รู้ concept ของนงราม
มันคือความงดงามและนิ่มนวล~
215
~อีกอย่างนางเผลอเรียกชื่อเล่นเรา
หากคิดใช้มุขเก่าไปถามป่วน
หญิงผู้นี้คงตอบกลับอย่างตีรวน
เรื่องนมไหลยังชี้ชวนเป็นอื่นไป~
216
~ดูคล้ายนางไม่ไยดีครรภ์ตัวเอง
ร่างบางเพ่งมองหน้าท้องที่นูนใหญ่
หากในนั้นมีเด็กทารกไซร้
ไยปล่อยให้พุงนางไปต้องลม~
217
~ยามราตรีก็สวมใส่เพียงเอี๊ยมแดง
เห็นชัดแจ้งกิริยาไร้การบ่ม
ยิ่งท่านอนนางเห็นแล้วจะเป็นลม
หุ่นอ้วนกลมฉีกแข้งขาน่าไม่อาย~
218
" หน้าของข้ามีอะไรติดหรือเปล่า  
ไฉนเจ้าจ้องมองมันอยู่ได้ ?! "
" ข้ากำลังคิดว่าน่าเสียดาย
ใจจริงหมายอยากให้พี่สอนข้ารำ "
219
" เพื่อจะได้โชว์ให้อวี้ถังดู
ให้เขารู้ข้าหาใช่เพียงเลิศล้ำ
ทางกาพย์กลอนขับกล่อมร่ายลำนำ
เขาจะได้ไม่ถลำนอกลู่ทาง "
220
" ไปเริงรื่นอยู่กับหญิงงามเมือง "
" ใครมันกล้ากุเรื่องไร้หัวหาง ?!
เห็นหรือว่า ขะ..อวี้ถังล่วงล้ำนาง ?!
ข้อเท็จจริงมันแตกต่าง...สมควรตาย !! "
221
" หน่อยแน่พวกองครักษ์ปากปีจอ
ไม่เห็นโลงศพล่ะก็ซ่าไม่หาย !! "
" ไยพี่ต้องแก้ตัวแทนคนใจร้าย ?! "
" เรื่องมากมายที่เจ้าด่วนสรุปไป "
222
อวี้ถังพลันรู้สึกตนเผลอพิรุธ
จึงยื้อยุดร่างบางเข้ามาใกล้
" ข้าขอโทษคงเพราะสื่อกันด้วยใจ
น้องข้าไซร้หาใช่ชายใจโลเล "
223
" ก็ได้ค่ะข้าจะลองเชื่ออีกครั้ง
หากลับหลังข้าพบว่าเขาใช้เล่ห์
หลอกว่ารักแต่ทีแท้แค่โมเม
ข้าจะ say..อุ๊บ ".." อย่าพูดต่ออีกเลย "
224
" ข้าหิวแล้วเราไปทานมื้อบ่ายกัน "
" ค่ะถ้างั้นข้าจะบอกให้เสี่ยวเม่ย
เตรียมสำรับไว้ที่ศาลาเลย
พี่สาวเคยทานบ้างไหม ลิ่วปี้จวี ?! "
225
มือเรียวพลันถอนออกจากกลีบปากบาง
" ก็คงเคยได้ยินบ้าง...อร่อยนี่ "
~ลิ่วปี้จวี...คงน้องน้องกะหล่ำปลี
เอ๋..หรือว่าคือ ฉู่ฉี่ปลามังกร~
226
~ช่างมันเถอะแค่รู้ว่าเป็นอาหาร
มันจะแปลกพิสดาร...อิ่มไว้ก่อน~
" รีบไปเถอะห้องนี้ชักจะเริ่มร้อน "
อรชรถูกอีกฝ่ายลากออกไป
227
อวี้ถังรีบมุ่งไปยังโต๊ะอาหาร
แทบทุกจานมีแต่ผักดองหมักใหม่
แถมสีสันเห็นแล้วน่าอนาถใจ
จึงหันไปเอ่ยถามอีกฝ่ายพลัน
228
" นี่นะหรือ ลิ่วปี้จวี ที่เจ้าว่า ?! "
" ลองชิมก่อนถึงหน้าตาไม่ชวนฝัน
แต่รสชาติเปรี้ยวเค็มผสานกัน
ข้าว่ามันออกมากำลังดี "
229
พลันคีบผักไปจ่อปากของอีกฝ่าย
อวี้ถังคล้ายเบ้หน้าปิดตาปี๋
" ทำไมคะพี่อวี้หลัน..ลองหน่อยสิ "
" ก็กลิ่นมันชวน dizzy ฉุนจะตาย "
230
~พี่อวี้หลันตั้งครรภ์จริงหรือนี่
ข้าไม่ดีผิดเองสร้างแผนร้าย~
ทันใดนั้นมือเรียวของอีกฝ่าย
กุมมือซ้ายของนางพลางป้อนเอง
231
" สุโค่ยยยยเลย..อร่อยมากอย่างเจ้าว่า "
อวี้ถังคว้าตะเกียบคู่อย่างรีบเร่ง
คีบผักดองทุกชนิดใส่ชามเอง
กินอิ่มท้องนอนหงายเก๋งในศาลา
232
องค์หญิงพลันกุมขมับ...~ข้านึกแล้ว
ตอนแรกทำเราใจแป้ว...ว่าบาปหนา
ไปกลั่นแกล้งหญิงมีครรภ์...ฟ้ามีตา
สรุปคือคนตรงหน้าแสร้งท้องจริง~

ป.ล.เจ้าเลียนแบบข้าได้ก็จริงอยู่ แต่ความยาวของบทกลอนยังห่างอีกหลายขุมนะน้องหญิง หึหึ

[ทูตซ้ายพรรคจรัส]

233
พลันได้ยินเสียงกรนของอวี้หลัน
องค์หญิงพลันตรัสสั่งเสี่ยวเม่ยว่า
" รีบไปเชิญตัวท่านหมอหลวงมา
ในไม่ช้าเราคงได้รู้กัน "
234
" โชคดีที่วางยาสลบไว้
ยังผลให้ร่างกลมตรงหน้านั่น
หมดสติ..รอการพิสูจน์ครรภ์ "
ทันใดนั้นเจียงผิงกลับมาพอดี
235
~ที่แท้นางสงสัยตัวน้องห้า
จึงวางยาสลบเขา..ฉลาดนี่~
ร่างบางพลันล้มลงในทันที
ราวกับมีใครกระแทกตรงท้ายทอย
236
ฝ่ายอวี้ถังกำลังตกในภวังค์
กินไม่ยั้งรังนกแสนอร่อย
เป๋าฮื้อตุ๋นหูฉลามไม่ต้องคอย
นางกำนัลค่อยทยอยเสิร์ฟออกมา
237
ทันใดนั้นภาพทุกอย่างพลันหายแว๊บ
แถมรู้สึกถึงความแสบบนผิวหน้า
" ตื่นเร็วเข้าพวกเราไม่มีเวลา
ต้องรีบหาทางหนี..เอ้าให้ไว !! "
238
" ไยพี่สี่ต้องตบหน้าข้าด้วยเนี่ย ?!
หากมันเสียโฉมขึ้นมา ".." คุณชายไป๋ "
" เชิญย้ายก้นระเห็จหนีโดยเร็วไว
ก่อนถูกจับคาหนังไซร้ตั้งครรภ์ปลอม "
239
" แล้วทำไมต้องทำร้ายน้องหญิงข้า ?! "
" หรือเจ้าอยากเสียเวลาไปตะล่อม
ทูลองค์หญิงคือว่าพวกกระหม่อม
ยืมตัวท่านมาซักซ้อมจำอวดโชว์ !! "
240
" แก้ตัวไปน้ำโคตรขุ่นนางคงเชื่อ "
" ไยต้องเอ่ยให้คลุมเครือเล่าปัดโธ่ !!
หรือว่านางรู้แล้วข้าท้องเบนโล ?! "
" let us go ด่วนไอ้น้องเรื่องมันยาว "
241
" เอิ่ม..ขอข้าคิดดูก่อน "
" หรืออยากให้อรชรมาสืบสาว ?! "
" คือยามนี้พิศดูหุ่นข้าคร่าวคร่าว  
ให้เหาะเหิน ณ บัดนาวเกรงติดพุง " = =*
242
" ไม่ต้องห่วงข้ามีแผนสำรองให้ "
ความคิดหนูบาดาลไซร้พลันฉีดพุ่ง
พลางชี้ไปข้างกำแพง..." เตรียมพยุง
พาท้องตุงเจ้ามุดเข้า dog hole เลย "
243
" ไม่จริงน่า..ท่านล้อข้าเล่นใช่ไหม ?! "
" พุงตั้งใหญ่ ".." อย่าห่วงน่าน้องห้าเอ๋ย "
" ไหนจะศักดิ์ศรีจอมยุทธ ".." หยุดบ่นเลย
หากไม่เคยลองจะรู้รสหรือไง "
244
" รสกับแกล้มแถมสุราเคล้านารี
เจ้าล้วนมี experience แล้วใช่ไหม
ส่วนรสขมก็อยู่ตรงหน้านี่ไง
ลองหน่อยไซร้ถือซะว่าเป็นยาดี "
245
" ขุนเขาอยู่ไยกลัวไร้ฟืนเผา
ข้าถามเจ้าความทะนงหยิ่งศักดิ์ศรี
มันช่วย save your life ไหม..นาทีนี้ ?!
สรุปแล้วหากไม่หนี..งั้นข้าไป !! "
246
อวี้ถังพลันมุดเข้ารู.." เดี๋ยวพี่สี่
please, help me มันติดพุงไปไม่ไหว "
" มาข้าช่วย "..เจียงผิงออกแรงสุดใจ
ส่งลูกถีบดันก้นใหญ่พ้นออกมา
247
" ก้นคนนะใช่หมอนข้างอัดซะจุก
แถมทำข้ากลิ้งไปคลุกกองขี้หมา !! "
" คนเขาอุตส่าห์ช่วยยังจะด่า
เฮ่ยหนูบ้ามาเช็ดเสื้อข้าทำไม ?! "
248
" ได้ยินว่าก้อนขี้คือก้อนทอง
นี่เพราะเห็นเป็นพี่น้องเลยแบ่งให้
เหลืองอร่ามกลิ่นมาดามห๊อมชื่นใจ "
อวี้ถังไซร้ได้ทีแกล้งหนูบาดาล
249
" ไม่เล่นแล้วรีบไปล้างหน้าเร็วเข้า
ข้าคิดว่าพวกเราควรทิ้งสาส์น
**มีเรื่องด่วนจำต้องลา** ให้นงคราญ  
ตั้งไว้บนโต๊ะอาหารท่าจะดี "
250
" แหมพี่สี่ท่านช่างรอบคอบชะมัด "
อวี้ถังผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าพลางล้างขี้
บนหน้าออก..ก่อนพากันจรลี
ส่วนร่างบางฟื้นอีกทีไม่พบใคร...

[รอยทราย]

251
สาวน้อยเอามือจับตรงท้ายทอย
คล้ายมีรอยบวมปูดอยู่ด้านหลัง
/ซี้ดดดดอูยย...ทำไมข้าเจ็บหัวจัง/
พลางหยัดกายลุกนั่งนึกเหตุการณ์
252
พลันเหลือบเห็นจดหมายฉบับหนึ่ง
รีบหยิบขึ้นฉีกดึงพินิจสาส์น
?มีเรื่องด่วนจำต้องลา?  ครั้นตรวจทาน
จึงพบพานข้อสงสัยในความลวง
253
ทันใดนั้นนางกำนัลกรูเข้ามา
?มาแล้วค่า..มาแล้วค่า...ท่านหมอหลวง?
?องค์หญิงเจ็ดป่วยหรือไรใคร่ถามทวง?
?ท่านหมอห่วง...ข้าแบบนี้ยิ่งตื้นตัน?
254
สาวน้อยโกหกพลิกเหตุการณ์
แต่ในใจเดือดพล่านจนมือสั่น
นงคราญกลับยิ้มหวานส่งให้กัน
?ข้าป่วนปั่นท้องไส้ไม่สู้ดี?
255
เมื่อหมอหลวงตรวจสอบชีพจร
อรชรนึกย้อนเรื่องท่านพี่
/ต้องลงมือสืบเองดูสักที
ให้คราวนี้ได้เปิดโปงทุกสิ่งไป!
256
เริ่มแรกต้องไปพบหญิงงามเมือง
ดูว่าเรื่องค้างคืนจริงแค่ไหน/
?เรียบร้อยแล้วกระหม่อม...มิเป็นไร
แค่ฝืนกายหนักไปเท่านั้นเอง"
257
ครั้นลาส่งหมอหลวงจนเสร็จสิ้น
จึงถอดปิ่นเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรีบเร่ง
ปลอมเป็นชายด้วยใจมั่นมิหวั่นเกรง
สืบเรื่องด้วยตนเองกับปิงปิง
258
สาวน้อยอยู่ในชุดบุรุษ
จึงปกปิดพิรุธได้ดียิ่ง
?คืนนี้ข้าจองหลี่ปิงปิง?
ผู้ดูแลรีบชิ่งมาต้อนรับนาง
259
เพราะตั๋วเงินปึกใหญ่อยู่ในมือ
จึงมีสาวตามตื๊อล้อมไม่ห่าง
โปรยเสน่ห์เชิญชวนหนุ่มร่างบาง
?ระดับล่างอย่างพวกเจ้า..ไสหัวไป!?
260
หลี่ปิงปิงนวยนาดเดินเฉิดฉาย
ยิ้มหวานให้คุณชายเป็นการใหญ่
รินสุราใส่แก้วบางหวังมัดใจ
ยกไปใกล้กลีบปากหนุ่มผู้ดี
261
?ขอให้จอกนี้สานสัมพันธ์
มาทอฝันกับข้าน๊าคุณพี่
ลาดไหล่ท่านดูละมุนยั่วใจดี
น่าซบเหลือที่...เกินบรรยาย?
262
?แม่นางหลี่โฉมงามบาดใจเหลือ
จอกนี้เพื่อสัมพันธ์มั่นมิห่างหาย?
พลางตวัดคล้องแขนเบียดร่างกาย
ขยิบตาพริ้มพรายให้แก่กัน
263
ร่วมจิบสุราคล้องเกี่ยวแขน
บรรยากาศสุดแสนชวนสุขสันต์
?เรียกข้าว่าปิงปิงก็แล้วกัน?
สาวงามเฉิดฉันทำเอียงอาย
264
?ปิงปิง...เจ้าอ่อนหวานยิ่งนัก
ดูน่ารักประทับใจชายทั้งหลาย?
รอยยิ้มในแววตาที่เลื่อมพราย
กลับมีแววมาดร้าย...ซ่อนภายใน
265
สาวงามรีบกลั้นเก็บความรู้สึก
ที่ซ่อนลึกอยู่ในจิตอันหวั่นไหว
หมิงจูได้ทีพลันรุกไล่
?ไม่มีใครปฏิเสธเจ้าได้เลย
266
แต่ทำไมเจ้าทำตาเยี่ยงนั้น
เรื่องใดกัน...ที่ขุ่นข้องใคร่เฉลย?
มือเรียวบางช้อนคางแม่ทรามเชย
พลางเอื้อนเอ่ยวาจากระตุ้นใจ
267
?มีใครบ้างไม่ต้องการหลี่ปิงปิง
ผู้งามเหนือเหล่าหญิง...ว่าจริงไหม??
?จริงที่สุด...ตัวข้าเองยังมีใจ?
?แม้พี่ไป๋เจ้าสำราญยังเยี่ยมเยียน?
268
?จริงรึ..ปิงปิงเจ้าสุดยอด?
ความโกรธมิเล็ดลอดยิ้มไม่เปลี่ยน
หมิงจูยกยออย่างแนบเนียน
แม้นอยากตบเกรียน...ใครสักคน
269
?ขนาดเขารั้งตำแหน่งเป็นฟู่หม่า
ยังดอดมาหาสู่ข้า สามวันหน
ไม่นานนี้ก็ค้างแรมตามใจตน
เพราะเบื่อคนที่บ้าน...ชวนระอา
270
ไม่รู้ว่าดูแลกันยังไง
ท่านพี่ไป๋ถึงหนีมาซบอกข้า?
หมิงจูหัวเราะร่วนพลางยกกา
ซดสุรารวดเดียวหมดเกลี้ยงไป
271
ดื่มเหล้ากับนงคราญจนเหนื่อยอ่อน
บุรุษร่างอรชรเริ่มไม่ไหว
จึงจูบแก้มนวลนางฝากรอยใจ
สัญญาไว้ว่างเมื่อไหร่จะกลับมา
272
เมื่อกลับถึงตำหนักช่วงพลบค่ำ
สาวน้อยนั่งทวนย้ำข้อกล่าวหา
ทั้งหมดที่ปิงปิงได้พูดมา
ทำเอาแทบบ้าจนช้ำใน
273
หมิงจูเตรียมอาวุธไว้รอเชือด
/ข้าเอาเลือดหัวท่านออกแน่พี่ไป๋
คอยดูนะหากกลับถึงบ้านเมื่อไร
ช้างน้อยของท่านไซร้ขาดแน่นอน!/