หัวข้อ: กลอนบทละคร เรื่อง คู่กัดสะท้านภพ ตอน ซานต้าจำเป็น

[รอยทราย]

342
เมื่อหมิงจูเดินออกไปจากห้อง
นางแอบมองยอดรักผ่านฉากกั้น
หนูบาดาลเดินเข้ามาเห็นภาพนั้น
จึงเอ่ยคำสัญญามั่นให้กับนาง
343
?ข้าจะกล่อมให้มันยอมกลับตำหนัก
เจ้าอย่าคิดมากนัก...พักเสียบ้าง
ด้วยพวกเจ้าเป็นดั่งนกยวนยาง*
มิอาจห่างแยกใจให้ไกลกัน?
344
หมิงจูได้ฟังคำพี่สี่
?ขอบคุณที่เมตตาให้คำมั่น
แต่บาดแผลของเขา...ข้ายังหวั่น
พี่สี่หมั่นล้างแผลให้เขาที?
345
ครั้นสาวน้อยเดินทางกลับถึงตำหนัก
นางมิได้หยุดพักเลยวันนี้
กลับเข้าครัวเตรียมอาหารรอสามี
คาดหวังตามพี่สี่ให้สัญญา
346
เมื่อองค์หญิงจอมซุ่มซ่ามเริ่มลงมือ
นางค้นรื้อวัตถุดิบวางตรงหน้า
พลันเหลือบอ่านวิธีทำในตำรา
แล้วจำมาปฏิบัติในทันที
347
?เอ...หมักหมูห่อเกี๊ยว...ทำยังไง?
ต้องใส่อะไรบ้างล่ะนี่
เอ๊ะ! น้ำตาล หรือเกลือ ดูให้ดี
เต้าหู้ยี้...ซ่อนอยู่ไหนรีบออกมา?
348
นางเงอะงะเดินหาของวุ่นไปทั่ว
แถมป่วนครัวของเสี่ยวเม่ยเละหนักหนา
เมื่อสาวใช้ตัวน้อยวิ่งเข้ามา
?องค์หญิงค้า...ระเบิดลงหรืออย่างไร
349
ทำไมถึงเละเทะขนาดนี้
ดูสินี่เกลื่อนกลาดทั้งหม้อไห
ระเนระนาด...เกินคำใด
จะสรรหามาใช้อธิบาย?
350
?ข้าแค่อยากทำกับข้าวให้ท่านพี่
ลองดูสักที...ไม่เสียหาย
เขากลับมาอาจหิวข้าวจนตาลาย?
เสี่ยวเม่ยปรายตามองดูรอบตัว
351
?งั้นองค์หญิงมาช่วยข้าทำอาหาร
มีไก่หวานน้ำแดงและผัดถั่ว
ปลากะพงต้มยำอร่อยชัวร์
ไข่เจียวหอมยวนยั่ว...เลิศแน่นอน?
352
สองสาววิ่งวุ่นอยู่ไม่นาน
แต่ละจานหอมหวลกรุ่นไอร้อน
รอยยิ้มผุดบนหน้านวลอรชร
แสงยามเย็นไหวอ่อนตะวันลา
353
นางจัดโต๊ะรอคอยไป๋อวี้ถัง
หิ้วท้องนั่งชะเง้อมองประตูหน้า
จนอาหารเย็นชืดลงกับตา
จึงเรียกหาสาวใช้มาเก็บไป
354
/คนหัวรั้นไยไม่ยอมกลับมาบ้าน
เตรียมอาหารรออยู่..รู้หรือไม่
มากลับถือทิฐิตั้งในใจ
แค่พุงพลุ้ยกลมใหญ่...ไม่น่าอาย!/
355
หมิงจูน้อยใจสามีนัก
หยดน้ำตาเปื้อนพักตร์ไหลเป็นสาย
กลั้นสะอื้นเดินกลับห้องเหนื่อยใจกาย
คิดถึงชายอวบอ้วนยอดฤทัย

*นกยวนยางหรือเป็ดแมนดาริน มีถิ่นกำเนิดในจีน มีนิสัยชอบอยู่กันเป็นคู่
จึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของคู่ชีวิตและความรักมั่นคง

[ทูตซ้ายพรรคจรัส]

356
อวี้ถังพลันสวมใส่ชุดซานต้า
หยิบ iPad ออกมาจากอกเสื้อ
touch screen ดูรายชื่อคนเป็นเบือ
ทั้งในเครือคริสเตียน and คริสตัง
357
หันไปมองถุงของขวัญมหึมา
ส่วนมากเป็นตุ๊กตากับรถถัง
~นี่ข้าต้องแบกถุงพะรุงพะรัง
ขึ้นบนหลังตระเวนไปในราตรี
358
เข้าบ้านนู้นโผล่บ้านนั้นแจกของขวัญ
กินของพรรค์ที่ฝรั่งเรียกคุ้กกี้
หากเปลี่ยนเป็นเซาปิ่งได้ก็ดี
mission นี้คง easy กว่าที่เป็น~
359
ครั้นไปเยือนบ้านน้อยอยู่หลังหนึ่ง
พลันตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น
ท่าทางที่บ่งบอกว่าตื่นเต้น
ยามเด็กน้อยได้ของเล่นชิ้นถูกใจ
360
มันทำให้ตนเองรู้สึกแช่มชื่น
คราแรกฝืนทำเพื่อแก้คุณไสย
ที่แท้แล้วการลองเป็นผู้ให้
มันเหมือนได้ความสุขใจกลับคืนมา
361
ตระเวนแจกของขวัญค่อนราตรี
บ้านสุดท้ายหลังที่ตนไม่กล้า
แม้จะย่างกรายเข้าใกล้ชายคา
หรือสบตาเจ้าของชื่อสักที
362
หันไปมองตุ๊กตาหมูกระต่าย
ชิ้นสุดท้าย..สำหรับค่ำคืนนี่
" ข้าจะทำเช่นไรกับเจ้าดี
ให้นางนี้ได้รับตัวเจ้าไป "
363
" ตีสองแล้วไยน้องหญิงไม่ยอมนอน
แถมอาภรณ์ที่สวมยังบางใส
หนาวขึ้นมาประเดี๋ยวก็จับไข้
เจ้าทำไมต้องให้ข้าห่วงทุกที "
364
ร่างบางพลันก้าวออกนอกประตูไป
อวี้ถังไซร้แอบเข้ามาอย่างเร็วรี่
วางตุ๊กตาบนเตียงไม่เสร็จที
เห็นเงาคนกระชั้นถี่ใกล้เข้ามา
365
พลันเร้นกายแอบซ่อนหลังผ้าม่าน
เหลือคุ้กกี้อีกหนึ่งจานที่ลืมคว้า
~ซวยละสิ..นางกำลังเดินตรงมา~
ฉับพลันผ้าม่านถูกเลิกออกทันใด
366
" โย่ว !! วอทแซ่บ MERRY CHRISTMAS
I เป็นซานต้าตก class สอบซ่อมใหม่
ของขวัญเจ้าอยู่บนเตียงแล้วนั่นไง "
ร่างบางไซร้กรีดร้องในทันที
367
" กรี๊ดดด..!! " " Hey girl หุบปากเซ่ !!
เจ้าไม่เกท what I say หรือเบบี๋ ?!
กลับไปนอนกอดตุ๊กตานะคนดี
ส่วน I นี้กินคุ้กกี้แล้วจะไป "
368
" ก็ตัวข้าซ่อนร่างมิดชิดแล้วนี่
ไหงนางยังเห็นอยู่ดีชักสงสัย "
" หน้าท้องท่านนูนพ้นผ้าออกมาไง "
" พระเจ้าจอร์จ I ลืมไปว่ามีพุง "
369
" ดูท่านไม่คล้ายซานต้าสักเท่าไหร่ "
" I นึกแล้วรับจ๊อบใหม่คงไม่รุ่ง
แต่ก็ดีกว่าวันวันนั่งตบยุง
เจ้าอย่ายุ่งเรื่อง I เลย..รีบไปนอน "
370
" สำเนียงพูดของท่านไยคุ้นหู ?! "
" I ไม่รู้..ขอตัวลาไปก่อน "
" อย่าเพิ่งไป..ได้โปรด " นางอ้อนวอน
อรชรพลันโถมกายรั้งร่างกลม
371
" ช่วยอยู่เป็นเพื่อนต่อจะได้ไหม ?!
เมื่อคืนไซร้ข้าพยายามหลับตาข่ม.."
อวี้ถังพลันสังเกตเห็นรอยระบม
ที่เศร้าตรมจากการหลั่งน้ำตา
372
จึงไล้มือสัมผัสรอยช้ำนั่น
ก่อนเชยคางนางหัน..เบียดเข้าหา
ประทับจูบตรงหว่างคิ้วอย่างเชื่องช้า
เอ่ยวาจา " I will be here with you "
373
~สัมผัสนี้ไยจึงคุ้นยิ่งนัก
กรุ่นไอรักเต็มเปี่ยม..พ่อยอดชู้~
คำตอบนั้นชัดแจ้งแก่โฉมตรู
" I จะอยู่ใกล้รุ่งสางก่อนค่อยไป "
374
" ไป๋อวี้ถัง..ท่านมันคนใจร้าย
คิดแปลงกายมาหลอกข้าอีกใช่ไหม ?!
ข้าอุตส่าห์เข้าครัวทุ่มสุดใจ
รอท่านไซร้กลับบ้านมาชิมมัน "
375
" เรื่องปิงปิงข้าก็ไม่สนแล้ว
แต่ตัวท่านยังไม่แคล้วไปถือมั่น
ท่านเห็นข้าเป็นคนเช่นไรกัน
ท่านนี่มัน..น่าตายที่สุดเลย !! "
376
ร่างกลมพลันสูดหายใจก่อนปลดผ้า
" นี่ไงความลับที่ข้า..มิกล้าเผย "
แต่ยามนี้ตนยินยอมบอกทรามเชย
ให้นางรู้หมดเปลือกเลย.." ฟังให้ดี "
377
" ข้าถูกสาปทำงานเป็นซานต้า
ส่วนพุงข้าที่พลุ้ยขึ้นอย่าง ugly
ครบเจ็ดวัน..ก็เพื่อ mission นี้
แต่มันมีข้อห้ามอยู่อย่างนึง "
378
" ห้ามเปิดเผยบอกว่าตนคือใคร
หากบอกไป..หุ่นข้าจะก้ำกึ่ง
โอ่งมังกร..ไม่ใช่ก็คล้ายคลึง
ยิ่งนึกถึง..โอ๊ยมันเจ็บปวดใจ "
379
" ยามนี้ข้ายอมรับสภาพแล้ว
คงมิแคล้วต้องสาปของคุณไสย
อยู่ในร่างอ้วนเช่นนี้ตลอดไป
น้องหญิงไซร้อย่าคิดถึงข้าอีกเลย "
380
อวี้ถังพลันกล่าวอำลาเตรียมจากไป
ร่างบางรั้งแขนเขาไว้พลางเอื้อนเอ่ย
" ท่านพี่..ได้โปรดอย่าไปเลย
ข้ามิเคยสนหุ่นท่านเป็นเช่นไร "
381
" ข้ารักท่านหาใช่เพราะหุ่นดี
ข้ารักท่านไม่ใช่ที่ความหล่อใส
ข้ารักท่านเพราะรักที่จิตใจ
แต่ท่านไย..ยังยึดมั่นในตัวตน "
382
ร่างกลมพลันชะงักเท้าหันกลับมา
หมิงจูรีบโผเข้าหา.." ขออีกหน
พาข้าหวนถึงความหลังอันสุขล้น
ที่พวกเราสองคนมีให้กัน "
383
อวี้ถังโน้มร่างบางกระชับกอด
หอมแก้มบางเพียงฟอด.. " แต่ข้านั้น
อับอายเกินจะอยู่ใกล้เจ้าทุกวัน "
" ข้าไม่สนเรื่องพุงนั่น..ยอดดวงใจ "
384
สิ้นคำพูดร่างกลมโน้มใบหน้า
พลางสบตาสาวน้อย " รู้หรือไม่
ข้ารักเจ้ามากเกินเอ่ยคำใด "
พลันมอบ kiss แทนใจให้กับนาง
385
ทันใดนั้นรอบกายเกิดแสงเจิดจ้า
จึงรั้งร่างคนรักมาหลบอีกข้าง
ก่อนยินดีรับคำสาปเต็มสรรพางค์
บังร่างนางทั้งหมดไว้ด้วยกายตน
386
หลังจากที่แสงสว่างหายลับไป
อวี้ถังไซร้ได้ซิกแพคคืนอีกหน
มือเรียวรีบลูบคลำหน้าท้องตน
สุขเหลือล้นกลับมาหล่อเท่ห์อีกครา
387
" HO HO HO เป็นไง funny มั้ย ?! "
" ตาแก่..อุ๊บไม่ใช่..ลุงซานต้า
ข้าจะถือว่าเป็นความกรุณา
ที่ cancel สาปมนตราไม่ติดใจ "
388
" เอาความข้า..หนูขนร่วงตัวนี้ "
" ขอบคุณค่ะ..ผู้ใจดีที่ช่วยให้
ท่านพี่ข้าลดความหยิ่งทะนงไป
ไม่ถือตนว่ายิ่งใหญ่จนลืมตัว "
389
" หนูขนร่วง..คริคริ..ดูพูดเข้า "
" เจ้านะเจ้า..ยังมีหน้ามาเอ่ยยั่ว
ฝากไว้ก่อนข้าเอาคืนทั้งหมดชัวร์
ไฟสลัว ณ ยามดึกเราเจอกัน !! "

[รอยทราย]

390
เมื่อเห็นคู่รักต่างแช่มชื่น
"ใกล้พ้นคืนคริสต์มาสต์แล้วหรือนั่น
I ต้องกลับไปขั้วโลกเหนือให้ทัน!"
ลุงซานต้าตะโกนลั่นวิ่งออกไป
391
หนูขนทองโอบร่างภรรยา
กระโดดขึ้นหลังคาอย่างพลิ้วไหว
ยืนส่งลุงซานต้าจากแดนไกล
มองรถเลื่อนเคลื่อนไปในราตรี
392
ร่างบางเอนอิงซบอกแกร่ง
เชยชมแสงดาราใกล้ริบหรี่
จันทร์เคลื่อนคล้อยลอยปริ่มขอบนที
สองฤดีอุ่นหวานประสานใจ
393
แสงทองทาทับจับปลายฟ้า
ก้มลงมองแก้วตาอย่างหวามไหว
หมิงจูกระชับกอดแบ่งอุ่นไอ
อ้อมแขนใหญ่รวบตัวนางอุ้มขึ้นมา
394
?บทซานต้าจำเป็นจบลงแล้ว
คงมิแคล้วเหลืออีกด่านต้องฟันฝ่า?
?ด่านอะไรหรือคะ...โปรดบอกมา
เผื่อจะหาวิธีช่วยรวมหัวกัน?
395
?แน่นอน...ว่าเจ้าต้องเข้าร่วมด้วย?
พลางฉกฉวยชิมรสหวานกลีบปากนั้น
สาวน้อยในอ้อมแขนคล้ายรู้ทัน
นางโต้ตอบกลับพลันอย่างเข้าใจ

*************************************
396
ทั้ ง ส อ ง ร่ า ง ลั บ ห า ย จ า ก ห ลั ง ค า . . .
ฉ า ก ต่ อ ม า แ ต่ ง บ ร ร ย า ย ค ง ไ ม่ ไ ห ว
จึ ง ข อ ล ะ ไ ว้ ใ น ฐ า น ที่ เ ข้ า ใ จ
พ บ กั น ใ ห ม่ กั บ ต อ น ห น้ า . . . ส วั ส ดี   ^__^

***************************************

ขอขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามผลงาน และคอยให้กำลังใจพวกเรานะคะ

ขอบคุณแอดมินทุกท่าน ที่ยอมให้พวกเราป่วนบอร์ด อิอิ

และคนสำคัญที่สุดในกลอนนี้ ขอบคุณท่านพี่  ที่คอยรับฉากยากๆ ไปแต่งให้ค่ะ^ ^