หัวข้อ: กลอนบทละครเรื่อง คู่กัดสะท้านภพ ตอน หนูขนทองงานงอก

[ทูตซ้ายพรรคจรัส]

196
อวี้ถังกลับตำหนักพร้อมคัมภีร์
best seller เล่มนี้สี่ปีซ้อน
พลันรุกไล่ถามไถ่อรชร
"หวางอาหม่าเข้านอนตอนกี่โมง?"
197
"คิดว่าทานมื้อเย็นเสร็จค่อยไป
เข้าเฝ้าไซร้สักหน่อยยามคนโล่ง"
เอ่ยถามพลางเหยียดยิ้มคล้ายตัวโกง
"ท้องพระโรงมีทหารสักกี่นาย?"
198
"ร่วมยี่สิบ..เอ๊ะข้าชักสงสัย
ท่านพี่ไยจึงอยากรู้?".."บอกก็ได้
นับตั้งแต่เข้าวังมาเมื่อปีกลาย
ข้าคลับคล้ายทำไม่ดีกับพ่อตา"
199
"แหกกฏวัง..หนีถวายพระพรเช้า
นับคร่าว ๆ โทษทัณฑ์สิบกระทงกว่า
ครานี้จึงอยากไปง้อขอขมา
ด้วยตำราเทพหมากรุกเกมส์ออนไลน์"
200
พลันพุ้ยข้าวคีบกับอย่างไวว่อง
จนอิ่มท้องจึงเร่งไปยังที่หมาย
~ไยท่านพี่ยามนี้ดูแฝงมาดร้าย
ตอนยิ้มพรายคล้ายปีศาจน่าหวาดกลัว
201
ผิดวิสัยตัวเขาที่เคยเป็น
หรือท่านพี่เร้นอุบายซ่อนแผนชั่ว
ตามไปดูเลยดีกว่าเพื่อความชัวร์
หากเรื่องที่ข้ากลัว..จริงขึ้นมา~
202
~ไม่นะไม่!~..สาวน้อยพลันส่ายหัว
~เจ้าอย่ามัวหลงผิดประเมินค่า
ความรักของท่านพี่ที่ให้มา
เป็นมายาส่วนหนึ่งในแผนการ
203
ละ..ลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อ
หากเป็นจริงข้าขอไปสังหาร
คนปลิ้นปล้อนไร้หัวใจให้แหลกราญ
อีกไม่นานคงจะได้ทราบความจริง~
204
ครั้นองค์หญิงไปถึงหน้าประตู
แอบเจาะรูพลันเห็น..ร่างเย่อหยิ่ง
เตะทหารเวรยามลงไปกลิ้ง
"มะไม่จริง!"..หมิงจูเข่าอ่อนพลัน
205
"ฮ่องเต้เฒ่า! รีบมอบตราหยกให้ข้า
เลิกลีลาหากมือไม้ข้าเกิดสั่น
เผลอหักคอเจ้าขึ้นมาอย่าว่ากัน"
"ไม่มีวันเรื่องอะไรเจิ้นจะยอม!"
206
หมิงจูพลันฉุกคิดวิธีได้
นางจะเสี่ยงอันตรายเข้าเกลี้ยกล่อม
มารร้ายตนนี้ด้วยการสร้างตราปลอม
เสนอให้มันยอมปล่อยบิดา
207
สาวน้อยพลันผลักประตูปราดเข้าไป
เห็นภาพท่านพี่ไป๋คล้ายคนบ้า
คลุ้มคลั่งพลางบีบคอของบิดา
ใจปวดปร่าแหลกสลาย..จบกันที!
208
"ตรา ฯ อยู่นี่อยากได้เข้ามาเอา
แต่ท่านต้องปล่อยเขา".."กล้าดีนี่!
ตัวโง่งมครานี้เป็นอิสตรี.."
ร่างสูงคลี่ยิ้มกวาดตามองแทะโลม
209
พลันคลายแรงบีบคอฮ่องเต้ออก
พลิ้วกายไปสัพยอกหยอกชมโฉม
ซุกไซร้ซอกคอนางพลางรันโรม
หมิงจูโน้มร่างมารร้ายในคราบคน
210
ลงมาใกล้ชิดกลีบปากปรนเปรอจูบ
ทั้งไล้ลูบวาดลีลาชวนสับสน
บ้างเนิบนาบบ้างยั่วเย้าเคล้าปะปน
ให้ปีศาจสัปดนหลงเคลิ้มไป
211
ก่อนใช้มีดสั้นที่พกติดมา
เสือกแทงร่างตรงหน้า..โลหิตไหล
มารร้ายพลันกุมมือบางที่สั่นไซร้
ดึงมีดออก..ร่างใหญ่ล้มทันที
212
ทางด้านกงซุนเช่อยังวุ่นวาย
จันทรคราสเยี่ยมกรายในคืนที่
อวี้ถังต้องซ้อนแผน.."แย่ละสิ
ไม่พ้นเคราะห์ถูกวิถีมารควบคุม"
213
พลันกางคัมภีร์โบราณอันศักดิ์สิทธิ์
เรียกพระพายหมายพิชิตมันด้วยกลุ่ม
พายุสัญชาติอินเตอร์ให้เร้ารุม
เข้าม้วนคลุมหอบราหูเคลื่อนออกไป
214
ไป๋อวี้ถังสะท้านเฮือก.."นะน้องหญิง
ข้ามึนยิ่ง..ที่นี่มันที่ไหน?
มือของเจ้าไยเปื้อนเลือด?"..เริ่มหวั่นใจ
พลันก้มไปพิศดูหน้าอกตน
215
สลับมองสาวน้อยที่สั่นผวา
แพขนตาเปียกปอนคล้ายต้องฝน
ฝืนหยัดกายจะเดินไปใกล้หน้ามน
แต่มิพ้นเรี่ยวแรงหมดทรุดกลางทาง
216
"นี่น่ะหรือหนูขนทองผู้เก่งกล้า?"
ผังไท่ซือก้าวเข้ามาพูดถากถาง
แถมยังเตะขาอัดท้องน้อยช่วงกลาง
กระแทกร่างอวี้ถัง..จุกเจียนตาย
217
"ข้าไม่น่าหลงเลือกใช้คนผิด"
"ราชครูไยคิดจะปองร้าย
หมายกำจัดสังหารเจิ้นให้ตาย?"
"คำตอบนั้นแสนง่ายดาย..เพื่อบัลลังก์"
218
"ไป๋อวี้ถังเขาเป็นพวกท่านด้วยหรือ?"
"ตาเฒ่าบื้อ..มันแค่โดนยาสั่ง
เพียงเพราะข้าต้องการยืมกำลัง
จึงสะกดมันให้ฟังคำบัญชา
219
ทำทุกอย่างโดยที่ไม่รู้ตัว"
"เจ้าคนชั่วเลวระยำซ้ำต่ำช้า
ใช้คุณไสยใดกับเขา..ตอบข้ามา?"
"ต้องขอบคุณภรรยาผู้แสนดี
220
เพราะเหอเปาใบน้อยขององค์หญิง
ถูกสมุนข้าชิงมาตอนที่
คนรักท่านออกไปอาบน้ำพอดี
ก็เลยใช้จังหวะนี้ใส่ผงยา
221
ผนวกกับก่อนหน้านี่ไป๋อวี้ถัง
เผลอพลาดพลั้งหลงกลสมุนข้า
หลังสลบถูกนักพรตร่ายมนตรา
สรุปว่ามันเป็นเพียงหมากตัวนึง"

[รอยทราย]

222
จากนั้นทรราชย์เงื้อคมดาบ
แววเงาปลาบดำทมิฬดูคลุ้มคลั่ง
หมายบั่นคอของฮ่องเต้ชิงบัลลังก์
?กบฏผังตายซะเถอะอย่าอยู่เลย!!?
223
องค์หญิงคว้ากระบี่เข้าขัดขวาง
แทรกคั่นกลางด้วยวิชากลีบดอกเหมย
ลอยตัวในท่วงท่าที่คุ้นเคย
ก่อนเสือกเสยคมกระบี่ปลิดวิญญาณ
224
ราชครูโฉดชั่วพลิ้วตัวหลบ
ใช้ท่ากบกระโดดหนีอย่างอาจหาญ
?เร็วไปร้อยปีนะนางมาร
ออกตัวช้ายิ่งกว่าห่าน...ในบึงคลอง?
225
หมิงจูไม่ลดละพยายาม
มิครั่นคร้ามยังคงหยิ่งผยอง
แม้นรู้ตัวว่าตนตกเป็นรอง
นางปัดป้องปลายดาบได้ทันท่วงที
226
ไป๋อวี้ถังตื่นตระหนกเมื่อสาวน้อย
ตัวเล็กจ้อยกำลังก้าวเข้าเมืองผี
ครั้นขยับลุกขึ้นคิดต่อตี
ปราณที่มีพลันแตกซ่านสิ้นกำลัง
227
เมื่อตะโกน ?อย่าแตะนางแม้ปลายผม!?
ชายหนุ่มล้มลงบนพื้นอีกครั้ง
หมิงจูมองตามเสียงที่ได้ฟัง
กบฏผังจึงได้ทีประชิดนาง
228
ปลายดาบพุ่งไปเร็วหมายชีวิต
หวังจะปลิดชีพองค์หญิงเป็นตัวอย่าง
รุกจู่โจมคอระหงของร่างบาง
เลือดเป็นทางหยดลงพื้นชวนพรั่นใจ
229
?ลูกหญิง!!? ....?หมิงเอ๋อร์!!? เสียงร้องลั่น
ด้วยหวาดหวั่นนางที่รักจะดับไหม้
มองร่างบางยืนโอนเอนอยู่ไม่ไกล
?ไม่เป็นไร...ดาบเมื่อครู่ข้าหลบทัน?
230
/แม้บาดแผลลึกไม่ถึงเส้นเลือดใหญ่
ยอดดวงใจบาดเจ็บอยู่ตรงนั้น
เป็นสามี...ดูแลนางอย่างไรกัน
ข้านี่มันใช้ไม่ได้น่าตายจริง!!/
231
ไป๋อวี้ถังสบถด่าอยู่ในใจ
เห็นปลายดาบพุ่งเข้าหาร่างองค์หญิง
ทันใดนั้นเงาสายหนึ่งที่ชังชิง
ปะทะดิ่งทิ้งตัวเข้าขวางกลาง
232
กระบวนท่าราชครูจึงขาดช่วง
เมื่อแมวหลวงจั่นเจาปรากฏร่าง
ผลักหมิงจูออกไปให้พ้นทาง
?โปรดถอยห่าง..พาฮ่องเต้หนีออกไป!!?

[ทูตซ้ายพรรคจรัส]

233
เสียงดังแคร้ง! เห็นประกายแสงวูบวาบ
จั่นเจาทันต้านรับดาบที่ฟันได้
ก่อนคมมันจะดื่มเลือดผู้เคราะห์ร้าย
"สมควรตายนัก..ท่านราชครู!
234
บังอาจคิดปลงพระชนม์องค์ฮ่องเต้"
พลันหักเหปลายกระบี่ตวัดขู่
"ยอมแพ้เถิด..ท่านหมดหนทางสู้"
ราชครูวางอาวุธแสร้งจำยอม
235
"เราไม่เข้าใจท่านเลยผังไท่ซือ
ท่านมียศถาเลื่องลือชื่อเสียงพร้อม
ธิดาท่านก็ได้เป็นถึงเจ้าจอม
ไยมิรู้จักถนอมชีวิตตน?
236
ใช่เราจะไร้หูตานอกรั้ววัง
เรื่องท่านสั่งสมุนไปทำการปล้น
เสบียงหลวงที่แจกจ่ายช่วยคนจน
คดีอื่นอีกนับล้นเกินบรรยาย"
237
พลันก้าวเดินไปข้างหน้าจั่นเจา
ประคองราชครูเฒ่าด้วยคิดหมาย
เกลี้ยกล่อมให้เขายอมจำนนได้
"ข้าไม่ส่งท่านไปตาย..มิต้องกลัว"
238
ผังไท่ซือพลันครุ่นคิดในใจ
~โทษเราไซร้มากมาย..ฮ่องเต้ชั่ว
มีหรือจะยอมอภัย..โป้ปดชัวร์~
ตาเฒ่าผังพลันคว้าตัวฮ่องเต้มา
239
ชักมีดซุยที่ซ่อนไว้ปลายวับวาว
"จูฉางโซ่ว! โง่ซะเปล่าคิดกล่อมข้า
ทุกคนรีบถอยไป..อย่าเข้ามา
เพราะตัวข้าไม่รับรองความปลอดภัย!"
240
พลันจ่อปลายมีดคมกริบกับคอเหยื่อ
"แล้วข้าล่ะต้องเชื่อเจ้าด้วยไหม?"
เสียงดังฉึก! กลิ่นคาวเลือดคลุ้งทันใด
กบฏผังโลหิตไหลเซล้มลง
241
ปรากฏร่างอวี้ถังมือถือกระบี่
เก๊กเสียงหล่อเอ่ยวจีสถบส่ง
"ไปตายซะ..โทษฐานทำร้ายโฉมยง"
ก่อนซ้ำแทงทะลุตรงกลางหัวใจ
242
"ถึงเจ้าแมวขี้เหม็นจะมาทัน
แล้วตัวมันช่วยเฮียจูได้หรือไม่
ต้องพระเอกอย่างข้าเท่านั้นไซร้
ออกโรงไปปิดฉากด้วยตัวเอง"
243
"หนูขนร่วง..ยังจะมีหน้ามาพูด
แผลโดนครูดเป็นทางยาวทำมาเบ่ง!"
"อะโอ้ยเค้าเจ็บจังเลยอ๊ะตัวเอง" ^o^
พลันยิ้มเฉ่งเอ่ยวาจาอ้อนหมิงจู
244
แว๊บมาหาปาเหลยนักพรตถ่อย
บนร่างกายมีร่องรอยการต่อสู้
กับกงซุนเช่ออย่างโรมรันพันตู
ด้วยวูดูพลังจิต..wireless lan
245
ท้ายที่สุดอธรรมจำต้องพ่าย
ไอชั่วร้ายอาคมที่หวงแหน
ถูกฮีโร่ธรรมะ แอ่น แอน แอ๊น!
สั่งสอนแก่นเกิดดับให้กับตน
246
ยิ่งทำสิ่งชั่วร้ายมากเท่าไหร่
ตอนตายไซร้บาปหนักหนีไม่พ้น
โทษในขุมอเวจีที่สุดทน
ถูกเปลวเพลิงลนแก้มก้นชั่วกัปกัลป์
247
ตัดฉากกลับซีนหนุ่มสาวคราวสวีท
ฟีลอาหม่าพุ่งปรี๊ดกระแอมลั่น
"อะแฮ่ม! นี่ต่อหน้าธารกำนัล
พ่อกับองครักษ์จั่นยังมิไป
248
ไหนจะเหล่าทหารเจ็บข้างนอกนั่น
อยากจะเป็นที่โจษจันนักใช่ไหม?
เอิ่ม..ลูกหญิงคัมภีร์หมาก ฯ อยู่ที่ใด?"
ฮ่องเต้ไซร้แอบกระซิบถามธิดา
249
"อยู่นี่ครับเฮียจูรับไปโลด" ^o^
พลันฉุนโกรธความลับถูกเผยต่อหน้า
คว้าคัมภีร์ปรี่ขึ้นเกี้ยวมิรอช้า
~เกมส์หมากรุกนัดล้างตาชนะชัวร์~..อิอิ
250
~เช่นนั้นข่าวพระองค์ติดเกมส์ออนไลน์
เที่ยวท้าหมายนัดดวลคนไปทั่ว
หน้า facebook ท่านกงซุนยังมิชัวร์
เกรงถูกจั่วเลือกมาเป็นรายต่อไป~
251
"นี่ของเจ้า..ท่านกงซุนเขาฝากมา"
จั่นเจาพลันยื่นห่อยา..ค้อนขวับใส่
"เรื่องเตาหลอมเครื่องจี้หงว่ายังไง
ตัวเจ้ามีแผนในใจแล้วหรือยัง?
252
คิดว่าตัวประกอบฉากเยี่ยงข้า
คงไม่ต้องสมน้ำหน้าตามทีหลัง
เพราะพระเอกอย่างเจ้าไม่ระวัง
พลาดตกถังเตาหลอมถูกลวกตาย!"
253
"อวยพรข้าดีเหลือเกิ๊นแมวขี้เหม็น
เดี๋ยวพ่อจับเลาะเส้นเอ็นเอาไปขาย
ด้วยชื่อเสียงลือเลื่องของจอมยุทธใต้
ข้าคงได้กำไรพอซื้อคอนโด!"
254
พลันคว้าห่อยามากรอกใส่ปาก
ขมปี๋มากจนอยากอ้วกลงโถ
"ใครใช้ให้กินเพียว ๆ เล่าเจ้าโง่! = =*
นี่ไวตามิลค์ทูโก..รีบดื่มตาม"
255
"หนอย! แมวเน่าไยไม่เอาให้แต่แรก?"
จั่นเจาแดก "เจ้าบื้อเองที่ไม่ถาม"
"ท่านพี่คะรีบดื่มก่อนอย่าวู่วาม"
"หนูบ้ากาม..ระวังด้วย..ข้าขอตัว"
256
"อยู่รอข้าในวังนะน้องหญิง
เพราะจะเล่นจริงเจ็บจริงกับพวกชั่ว
ข้าไม่มีสมาธิหากต้องมัว
พะวงกลัวเจ้าเจ็บตัวซ้ำอีกครา"
257
พลันไล้นิ้วบนแผลนางพลางกดจูบ
"ในเวลาหนึ่งก้านธูปหรืออย่างช้า
ก่อนเที่ยงคืนข้าจะรีบกลับมา
ขึ้นสังเวียนร่วมลั้ลลากับเจ้าไง" ^ ^
258
ครั้นอวี้ถังพลิ้วกายถึงที่หมาย
เหลือเด็กสาวหนึ่งรายที่เผลอไผล
ช่วยไม่ทันถูกจิ้งถงจับตัวไป
คนอื่นไซร้กลับบ้านได้ปลอดภัยดี
259
"ไป๋อวี้ถังข้ารู้เจ้าต้องมา
แต่ทว่าอีกไม่นานเด็กสาวนี่
ต้องถูกโยนลงเตาหลอมเซ่นพิธี
หากเจ้ามีทางช่วยได้ก็ลองดู!"
260
พลันช้อนร่างสาวน้อยอุ้มขึ้นมา
แล้วทำท่าเตรียมโยนพลางเอ่ยขู่
"ถ้าเจ้ายอมให้ข้าจู้ฮุกกรู >///<
นังแม่หนูคนนี้ก็รอดตาย"
261
"ข้าไม่ชอบรอนานนะคิดให้ดี"
อวี้ถังพลันซัดกระบี่ปักคนร้าย
ใช้วิชาตัวเบาเหาะเหินกาย
แต่ก็คล้ายกะจังหวะช่วยพลาดไป
262
พลิ้วร่างตนไม่ทันถึงเกือบร่วงหล่น
พลันกระเสือกกระสนเกาะขอบไว้
แขนอีกข้างคว้ามือน้อยก่อนร่วงไป
กัดฟันไซร้ฉุดเด็กสาวพ้นขึ้นมา
263
จิ้งถงที่ยังไม่ถึงคราวตาย
ยกเท้าเหยียบมือซ้ายชายตรงหน้า
ขยี้ซ้ำจนโลหิตไหลออกมา
ทำคนเจ็บปวดปร่าแทบสิ้นใจ