รวมกลอนเพราะๆ

เป็นเหมือนกลอนคิดถึง
แต่ในมุมหนึ่ง ฉันก็แค่คนเหงา
อยากปลีกวิเวก ออกมาอยู่กับเงา
ลุ่มหลงมัวเมา อยู่กับความว่างเปล่าในใจ


ทอดสายตาเหม่อมอง
เพ่งจ้อง เห็นเด็กหนุ่มแสนอ่อนไหว
บ้าบอ งี่เง่า เอาแต่ใจ
แต่เหนือสิ่งอื่นใด........
......เขากอดความฝันไว้ ด้วยศรัทธา


เด็กชายคนนั้น..ได้เติบโต
พร้อมกับอีโก้และเหตุผลหนักหนา
ภาระบนไหล่ กับความคาดหวังต่างต่างนานา
กระชากความบ้า ออกมาจากความเป็นจริง


มันก็ดี......ในสายตาคนอื่น
แต่หัวใจไม่เคยเต็มตื้น กับอะไรสักสิ่ง
เคยมองข้าม ไม่สนใจข้อเท็จจริง
แต่วันนี้ไม่อาจละทิ้ง.. ความเสียใจ


สิ่งที่ฉันศรัทธา...
อยากเอากลับมา จะได้ไหม
รักตัวเองตอนนั้นจัง ที่เลือกเชื่ออะไร
จากความรู้สึกใน "ใจ" ....
......ไม่ใช่อะไร ที่ไม่ใช่ "ตัวเอง"

เป็นเวลานานแสนนาน
ที่ฉันไม่ได้ผ่าน...มา ณ ที่แห่งนี้
ไม่ใช่แค่ปี - สองปี
แค่มันนานขนาดที่.. ฉันเองก็ไม่แน่ใจ

มองเห็นคืนวันเก่า - เก่า
ผ่านตัวอักษรที่บอกเล่า ..ขานไข
ความรู้สึกท่วมท้น เกินจะเอ่ยไป
น้ำตาราวกับจะรินไหล...
......ลมหายใจราวกับจะหยุดลง

ฉันเดินไปกับกาลเวลา
สิ่งต่าง - ต่างนำพา ให้ลืมหลง
แต่ในวันนี้ เมื่อฉันรู้สึกไม่มั่นคง
ฉันกลับพุ่งตรง.. มาอยู่ที่เดิมที่เคยพักใจ

เหงา.. ฉันแสนเหงา
เศร้า.. เกินจะทนไหว
คิดถึง.. มากกว่าใคร
รัก..ที่ผ่านไป นานแสนนาน

ไม่รู้จะเอ่ยอย่างไรหมด
ความรู้สึกที่ปรากฏ ..ไม่ไหวหวาน
"ตอนนั้นก็ดีนะ" ...เสียงในหัวใจที่ร้าวราน
ฉันคิดถึงเมื่อวาน.... คิดถึง..มาก...จริง ๆ